Georges Antheil (1900-1959) is een Amerikaanse componist en pianist wiens muzikale ideeën sterk beïnvloed werden door het dadaïsme. In 1922, amper eenentwintig jaar oud, maakte hij de oversteek naar Europa, waar hij aanvankelijk in Berlijn verbleef. In het volgend jaar verhuisde hij naar Parijs waar zijn eerste concert gepaard ging met de nodige calamiteiten in het publiek. Zijn schandaalimago werd nog versterkt door het instrumentale ‘Ballet Mécanique’, oorspronkelijk bedoeld als muziek bij de gelijknamige film van Fernand Léger. Het stuk, dubbel zo lang van duur als de film, werd in praktijk een zelfstandig concertwerk voor vliegtuigpropellers, sirenes, elektrische bellen, zeventien pianola's en percussie. In 1927 keerde Antheil even terug naar de VS voor een concert, gewijd aan zijn muziek, waar het ‘Ballet Mécanique’ haar Amerikaanse première beleefde.
In de jaren ’30 verhuisde Antheil, artistiek niet meer welkom in het Duitsland van de Nazi’s, terug naar de VS waar hij filmmuziek schreef en rondkwam als schrijver van columns en een eenzamehartenrubriek. In 1945 verscheen zijn autobiografie ‘Bad Boy of Music’. Antheil schreef kamer- en orkestmuziek en meerdere opera’s.
Deze versie van 'Ballet Mécanique' werd door Ictus opgenomen in december 2012 in de opera van Lille. Het betreft hier een uitvoering van de originele filmpartituur, door de uitvoerders ingekort met enkele minuten. De partijen van de pianola's worden gerealiseerd door MIDI-toepassingen. Deze opname is niet in de handel verkrijgbaar.
