Absentia Lunae is een Oostenrijks driemanschap dat grossiert in behoorlijk compromisloze black metal van de gemene stijl. Niet dat het hier gaat om drie vrolijk zwart-wit beschilderde mensen met tonnen pinnenbanden, nee, maar het compromisloze zit wel degelijk in de muziek zelf. Die is hard, heel erg hard, rauw, snel en behoorlijk nihilistisch van inslag. Indien dit bekend voorkomt, valt misschien te begrijpen waarom er snel een link kan worden gelegd naar bands als Aborym of Mayhem, al is Absentia Lunae op dit moment nog niet in dezelfde groottecategorie onder te brengen.
Met een vrij spooky intro getiteld 'Fortis Cadere, Cedere Non Potest' trapt de band deze lillende brok agressie af. Maar het is flink misleidend, want de relatieve rust en de expres lofi opgenomen eerste noten van het eerste echte nummer 'Midsummer Spiritual Holocaust' kunnen een luisteraar overtuigen om de volumeknop wagenwijd open te zetten. Geen goed idee wanneer de militaristisch ratelende drums het nummer pas echt inzetten. Rauw is wel het sleutelwoord, want echt aan elk aspect van dit album zitten scherpe weerhaken, niet louter in de totaalklank. De drumpartijen zijn werkelijk razendsnel en de gitaarlijnen snijden, hakken en kerven diepe wonden in het vlees. De rauwe rasp van Ildanach maakt dan uiteraard het plaatje compleet. Net als Aborym durft Absentia Lunae geregeld te verwijzen naar industrial, en dan vooral dankzij het gebruik van militante beats of de bijzonder ongepolijste en vaak machinaal aandoende gitaarsound. Dat zorgt er dan natuurlijk ook wel voor dat de details soms wat verloren gaan of dat het geheel na een tijdje behoorlijk zwaar op de maag werkt. Er bestaat trouwens weinig twijfel over dat dit precies het beoogde effect was, want het gevoel van ongemak dat dit album veroorzaakt geeft het geheel net de juiste toets. De voornaamste reden dat het drietal zich op dit moment nog niet kan meten met de top is het ontbreken van echt ranzige en pakkende songs, maar het valt niet te ontkennen dat de heren en dame op de juiste weg zijn.
Het is verbazend om te zien dat extreme bands uit Oostenrijk of Zwitserland geregeld net dat tikje verder gaan dan hun genregenoten uit andere landen. Dat is hier precies het geval en deze schijf is dan ook een mooi staaltje grimmigheid uit het smerigste vat. Nu alleen nog het deksel er af krijgen.
Meer over Absentia Lunae
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
