Of het een misdaad is een troep marcherende kozakken met zweepslagen doorheen een zwerm muskieten te jagen? In het muzikale fantasiewereldje van het experimentele Animal Collective is duidelijk alles mogelijk. Dit bizarre gezelschap uit New York, Baltimore, koppelt popliedjes aan vreemde geluidsexperimenten met soms grappige, maar vooral erg smakelijke resultaten. De band roert in een hete, borrelende ketel met een hallucinerende heksensoep die folk, postpunk, kermismuziek, noise en psychedelica als ingrediënten heeft. Het is echter verboden hier het etiket 'nonsens' op te kleven. 'Strawberry Jam' is niet enkel heerlijk suikerzoet, maar swingt ook als een koe op speed!
Aangezien de muziek op deze cd erg verwarrend – zelfs geniaal geschift – overkomt, is het een haast onmogelijke opdracht hier een geschikte omschrijving bij te plaatsen. Animal Collective lijkt gezapige poprocksongs te ontrafelen, alle conventionele instrumenten in elektronische equivalenten om te zetten en die vervolgens terug trachten te laten klinken als de oorspronkelijke partijen. Zo klinken gitaarpartijen helemaal niet als afkomstig van een snaarinstrument en drums afwisselend natuurlijk en live en mechanisch gemanipuleerd. Een heus arsenaal wiebelende en hobbelende, bubbelende en bobbelende geluidjes wordt toegevoegd aan de achtergrond van elk nummer. Zo is de basis van een pareltje als 'Unsolved Mysteries' erg simpel: een immer rechtdoor dravend, rammelend gitaartje en de vrolijke cowboyzang van Avey Tare. Toch zinkt de track eerst weg in een psychedelische hutsepot met kabbelende watergeluidjes om tegen het einde aan als een raket in de lucht te schieten. Opvolger 'Chores' neemt een opgewekt tempo aan, maar blijft weer steken in haperende zangpartijen alvorens zijn aanstekelijk refrein aan te wenden. Op het einde is alle pit en nuchterheid vervlogen en blijft een zwaar gedrogeerde sfeer over. 'For Revered Green' lijkt op een gezapig volksdansje op harmonica dat af en toe gevaarlijk wegschiet richting schreeuwerige emocore. Zo valt hier over elk van de negen nummers een heel verhaal te schrijven. Niet enkel de combinatie eigenzinnige klanken en aparte ritmen is onwaarschijnlijk spitsvondig, ook evoluties en plotse wijzigingen in structuur zijn niet minder dan geniaal. Wat al even opmerkelijk is: Animal Collective tast grenzen af zonder echt extremen op te zoeken. Dat maakt deze geschifte trip erg toegankelijk, hoewel 'Strawberry Jam' wel steeds verder wegglijdt in een dronken, brabbelende roes. Zelfs een minimaal kabbelend, veel te lang nummer als '#1' dat alle energie even opslorpt en op elke andere plaat de 'skip'-toets zou verdienen, is hier gerechtvaardigd.
Als het eten van een hoop half vergane aardbeipuree zoals op de hoes van 'Strawberry Jam' tot dit soort van creatieve uitspattingen leidt, dan wordt het hoog tijd een anti-bewaarstoffen-offensief te openen. Animal Collective heeft alvast een prachtige voorzet gegeven. Wie volgt?
Meer over Animal Collective
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
