Het Noorse Ansur wist in 2006 bijzonder aangenaam te verrassen met een zeer doordacht avantgardistisch black metalalbum getiteld 'Axiom'. Toegegeven, de sfeer en klank van dat album deed sterk denken aan Satyricon of Blut Aus Nord, maar de licht progressieve inslag gecombineerd met het jeugdig enthousiasme (de heren waren nauwelijks zestien!) deed het album zichzelf overstijgen. Twee jaar later zijn de jongens er weer, maar wat een metamorfose hebben ze ondergaan! Ansur klinkt helemaal niet meer zoals op 'Axiom', maar dat is hoegenaamd geen nadeel.
'The Tunguska Incident' trapt af met akoestische gitaren en die blijven doorheen heel het album een vrij belangrijke rol opeisen. De koude en grimmige sound is nagenoeg verdwenen, maar de grimmige sfeer zit er wel nog in. De zang is ook niet meer kil of gemeen te noemen, maar ligt op de grens tussen rauw en melodieus. Maar nu komt het: de progressieve inslag is nog toegenomen en Ansur heeft zowaar saxofoon en andere blaasinstrumenten in hun totaalaanpak geïncorporeerd! Dit nummer heeft zelfs een heuse saxofoonsolo! Die blaasinstrumenten komen vaak prominent terug, zo ook tijdens een geniale passage in 'Sierra Day' waar de blazers een rustig thema ondersteunen en het nummer ware kippenvelambities geven. 'Phobos Anomaly', dat mogelijk geïnspireerd werd door het klassieke videospel 'Doom', is dan weer uitermate progressief met haakse songstructuren, warse tempi en heerlijke gitaarsolo's. Het gebruik van keyboards is meer naar de achtergrond verdrongen. Ze zijn er nog steeds, maar vaker als ondersteunende rol in plaats van overheersend. De naadloze overgangen van luide elektrische passages naar ingetogen jazzy of subtiel akoestisch zijn nagenoeg perfect en hoewel de nummers allesbehalve makkelijk in elkaar zitten, vloeit het geheel zo mooi in elkaar dat een luisteraar gewoon wordt meegesleept. Referenties naar Opeth zijn niet van de lucht, maar Ansur is nu beduidend meer progressief dan metal, daar waar Opeth zo mooi die scheidingslijn bewandelt. De groei van deze jongens op dergelijke korte tijd is werkelijk fenomenaal en dit album geeft bij elke luisterbeurt weer iets nieuws prijs.
Ansur is snel op weg om een zeer grote naam te worden. De kans bestaat dat hun volgende album weer helemaal anders wordt dan dit (vermoedelijk met cleane zangpartijen), maar als dat kwalitatief van hetzelfde kaliber is als 'Axiom' of dit geniale 'Warring Factions' dan ziet de toekomst er bijzonder mooi uit voor dit trio.
Meer over Ansur
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
