Het hoeft niet altijd loeiharde metal te zijn bij een label als Relapse. In het geval van ASG draait het om een groep die misschien wel gebruik maakt van sludgy gitaarriffs, maar die vaak meer gemeen heeft met rollende rock en The Beatles dan met de potige beukers die het sludge genre meer dan eens kenmerken. 'Blood Drive' is een degelijk plaatje van een stevige band, maar het is niet meteen het meest opzienbarende album ooit. Dat zal de heren vermoedelijk worst wezen en zo hoort het ook.
ASG laveert op dit album geregeld tussen iets steviger en lomper riffwerk en melodieus te keer gaan. Die tweespalt is tegelijk hun sterk en zwak punt. Op de momenten dat de heftiger riffs de nagel op de kop slaan, wordt 'Blood Drive' een heftig stampend beestje, eentje dat de vlam in de pan doet slaan en vraagt naar meer. Dat geldt ook voor de beste melodieuze momenten, die een sfeervol geheel doen ontstaan en die zacht kabbelend de toehoorder op sleeptouw nemen. In dat opzicht is vooral de zang een bepalende factor: hier is die erg melodieus en soms bijna etherisch. Vandaar die occasionele Beatles-referentie, omdat links en rechts de vocalen die karakteristieken van close harmony aannemen zonder evenwel melig of te slap te klinken.
Tijdens de pakkende momenten zit ASG er dan ook volledig op en dat maakt ook dat de slappere songs makkelijk onder de mat worden geveegd. En die zijn er zeker, want het album boeit niet de hele tijd. Soms is de rek er uit en dan sleept een track zich iets te lang voort naar een verlossend einde en dan wordt de zang snel saai. Het is die tweedeling die ervoor kan zorgen dat 'Blood Drive' ofwel geniaal bevonden wordt, dan wel erg doorsnee.
'Blood Drive' is een plaat die best eerst gehoord wordt vooraleer aangeschaft. Wie graag vrij hevige rock met aparte edoch melodieuze zang hoort, kan hier geen misstap mee begaan. Voor het overige geldt de regel dat uitproberen de boodschap is, want ASG is allesbehalve een doorsnee band.
