Met een naam als Assassin, een erg typisch logo en een tank op de hoes valt het niet zwaar om deze Duitse jongens onder het genre thrash onder te brengen. Een typisch geval van de vlag die de lading dekt, want zoals de veelgeprezen Deutsche Gründlichkeit kan men de klok haast gelijkzetten op Duitse thrash. Assassin blijft echter weg van de meer gesofisticeerde versie die onder mee Kreator brengt, maar zoekt het veeleer bij de rauwere, no nonsense beukpartijen van een Sodom of Destruction.
Misschien daarom ook dat de heren ervoor kozen om bij gerenommeerd producer Harris Johns te gaan aankloppen, want als er iemand is die de klassieke thrash zijn gezicht (en vooral geluid) heeft gegeven, dan is het deze man wel. Vandaar dat alles aan dit schijfje zo vertrouwd klinkt. Het totaalbeeld is loepzuiver, alle instrumenten krijgen netjes hun plaats, en de licht scherpere en droge klank van de gitaren katapulteert een mens zo naar de hoogdagen van de wilde moshfests.
Het tempo ligt overwegend hoog, en de snelle polkabeats van de drummer gaan vrolijk loos. Ook gitaargewijs zijn er weinig verrassingen, aangezien de veelgebruikte start-stopriffs en het veelvuldig toepassen van hakkende ritmiek dingen zijn die quasi elke band in dit genre dient te gebruiken. De zang van Robert Gonella is hoog en schril en vooral ontiegelijk monotoon. Dat hese geblaf werkt normaal gesproken wel, maar voor een of andere reden klinkt het bij deze jongens eerder saai. De muziek wordt nochtans enthousiast gebracht, maar ontsnapt ook nergens aan de clichés van het genre, en helaas voor Assassin blijft er niet bijster veel van hangen. Ook de typische gang shouts tijdens de refreinen (waarbij de rest van de bandleden een aantal woorden schreeuwt) komen eerder over als vermoeide uitspattingen van de formule dan dat ze een mens aanzetten tot wild in het rond springen.
Aan het eind van de rit heeft Assassin geen slechte plaat gemaakt, maar ze is tegelijkertijd ook nogal gevaarlijk middelmatig. Gevaarlijk omdat zo de band niet opvalt in de gigantische stroom releases die op de nietsvermoedende mensheid worden losgelaten. 'Breaking the Silence'? Voorlopig nog niet.
