In dagen van onvervalste zomervreugd is het makkelijk in de zoete beats van vrolijke groepen te duiken. Wie het echter te warm krijgt kan zich altijd gaan verfrissen in de donkere koelte die zich Calla noemt, een New Yorks trio dat nu al 10 jaar zoden aan de dijk poogt te brengen. 'Strength in Numbers' is al het vijfde album dat zanger-stichter Aurelio Valle consequent en met wisselend succes volfluistert. Waar album 4 ('Collisions') nog door de hooggeachte Victor van Vught (Nick Cave) gemixt werd maakte Calla nu de overstap naar Beggars Banquet, die met Devestations en vooral Tindersticks enkele fameuze renpaarden in hun stal hebben.
Traditioneel opent een cd met het eerste nummer, 'Sanctify' is in dat opzicht een mooie heraut van (te?) hooggespannen verwachtingen. Een metalige riff begeleidt het nummer dat zich langgerekt rond de ingetogen zang van Valle nestelt. Een zang die nog het meest doet denken aan Trent Reznor en zijn Nine Inch Nails, minus het heerlijk geschifte karakter dan. Maar de onvervalste melancholie is nooit ver weg, wat overigens altijd een kenmerk van Calla is geweest. Waar ze op vorige albums (bijvoorbeeld 'Strangler' op 'Televised') zich echter meer overgaven aan het creëren van landschappen en vertrouwend op langgerekte en lang nazinderende gitaren, blijft 'Strength in Numbers' wat netter binnen de lijntjes kleuren. Dat de groep daarmee diepte zou verliezen is onzin, het geeft eerder een afgewerkter geluid dan dat het saai zou worden. Waar het wél voor zorgt is dat de nummers onderling inwisselbaar worden, en als je dat combineert met licht kwaliteitsverlies naargelang de inspiratie op geraakt ('Le Gusta el Fuego', 'Malo') kom je uit op het feit dat Calla zich niet echt kan doorzetten met een échte klepper. Afsluiters 'Simone' en 'Dancers in the Dust' proberen er nog wel wat vaart in te krijgen, maar de nummers hebben teveel energie nodig om ze ten volste te appreciëren. Na 10 nummers nog meegesleept worden is in dat opzicht een moeilijke taak voor het Amerikaanse trio.
Conclusie? Is er niet. Calla blijft op dezelfde hoogte staan, waarbij het voordeel is dat het ook geen laagte is. Ze lijken misschien een beetje gevangen in hun melancholische kooi en durven minder hard een andere richting ingaan dan vroeger, toen ze nog wat verfrissender klonken. Dat wil niet zeggen dat Calla op een donkere winterdag zijn effect zal missen: de zon doen ondergaan en slechts een klein lampje laten branden.
Meer over Calla
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
