Het Zwitserse Cold Cell levert met 'Generation Abomination' zijn debuut af, dat volledig in lijn ligt met semi-melodieuze black metal, gelardeerd met wat death metaltoetsen voor de volledigheid. An sich geen slechte combinatie en de groep laat goed horen dat ze weten waar de klepel hangt, maar echt omverblazen doet 'Generation Abomination' niet, daarvoor is de schijf nog wat te veel onderhevig aan kleine mankementjes.
Cold Cell speelt black metal die een amalgaam is van verschillende namen: er zit wat Satyricon in, een beetje Mayhem, wat vroege Dimmu Borgir en een snuifje Behemoth. Dat alles mag gepaard gaan met heftig beukende momenten waar de drums als een razende vooruit sjezen, maar het tempo mag evenzeer wat naar beneden en dan neemt de melodie het wat meer over. Allemaal niet slecht gedaan, maar er hapert iets in de machine. Zo is de zang niet altijd even gepast (de grom weet soms niet waar hij naartoe moet) en duren veel van de tracks gewoonweg te lang. Zo had onder meer opener 'EndZeitGeist' een loeier kunnen zijn, als de heren twee minuten van de track af hadden geknipt. Nu sleept dit nummer (samen met een paar andere) zich naar het einde.
Nochtans leidt het geen twijfel dat Cold Cell er in zou slagen om een lekker heftig plaatje te maken. Zo hebben songs als 'Shitfaced Existence' of 'Stereotypes of a Sick Spawn' best wat passages en riffs die smakelijk zijn en die de beukfactor de hoogte in tillen. Maar alweer, soms laat de groep zich te lang gaan met een paar ideeën en dan valt het kaartenhuisje weer in elkaar.
Cold Cell heeft goede passages, maar nooit echt goede nummers. Daarvoor duurt alles te lang of is er iets te weinig gesleuteld aan het geheel. Dat maakt 'Generation Abomination' geen slechte plaat, maar wel een behoorlijk middelmatige. Jammer.
