Boston hardcore at it's finest: Death Before Dishonor plakt zichzelf graag een ambitieus etiket op. 'Friends Family Forever', de debuut-EP van dit Amerikaanse kwintet, kon dergelijk kwaliteitslabel vooralsnog niet rechtvaardigen, maar daar zit stilaan verandering in te komen. Op hun eerste langspeler 'Count Me In' delen de Bostonians namelijk wél enkele rake klappen uit.
De aanzwellende geluidsmuur van de intro dient als opstapje voor het titelnummer, dat een monumentale drumsound combineert met schorre schreeuwvocalen en raggende gitaarpartijen. 'Break Through It All' is van hetzelfde laken een pak en slaat de luisteraar murw met een orkaan van beenharde riffs en een spervuur van dubbele basdrums. Producer Jim Siegel is een prominent lid van de Bostonse hardcorescene en verstaat de kunst om de rauwe live feel van een groep op plaat vast te leggen. Strakke moshdelen, lijzige breaks en hevige headbangmomenten volgen elkaar in snel tempo op. Met een naar voren gemixte bas manifesteert 'Count Me In' zich dan ook als 28 minuten in your face teringherrie op grootmoeders wijze. Dat Death Before Dishonor daarbij vergeet zijn eigen ingrediënten aan het recept toe te voegen, kan de pret niet bederven. De overbodige hidden track 'Boston Belongs to Me' – een persiflage op 'England Belongs to Me' van Cocksparrer – breekt met de sfeer van de plaat, maar mag dan ook volledig genegeerd worden.
Hoewel een uitstekende productie het gemis aan een eigen smoelwerk niet helemaal kan verdoezelen, heeft 'Count Me In' de impact van een voorhamer op de menselijke schedel. Death Before Dishonor heeft zijn oor goed te luisteren gelegd bij gevestigde waarden als Hatebreed en Terror, wat resulteert in een handvol klassieke hardcore-anthems die de liefhebbers van het betere trek- en duwwerk zeker zullen bekoren.
Meer over Death Before Dishonor
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
