Soms duikt er al eens een band op waarvan geen mens echt snapt waar ze nu precies bij willen horen. De ene keer lukt die eigenzinnigheid al wat beter dan de andere. Het Italiaanse Ensoph behoort ontegensprekelijk tot de categorie vreemd. Dat de band een wat afwijkende visuele stijl heeft, is een dappere poging om op te vallen. Muzikaal gooien deze jongens een hele hoop stijlen in de mix en wat daaruit voortkomt is eerlijk gezegd de ene keer al wat geslaagder dan de andere.
'Evil Has Found A Servant' is een mooie toonzetter: Ensoph heeft een zwak voor industrial en electro, maar combineert dat met metal en vooral black metal in de vocalen. Nu goed, de frontman wisselt later op het album geregeld tussen een wat rare krijs en lage zang zoals die in electro wel vaker gebezigd wordt, maar het is toch al snel duidelijk dat vooral de normale zang het meest geschikt is binnen het geheel. De gitaarpartijen zijn veelal eenvoudig en doen steevast hun uiterste best om behoorlijk militant te beuken. Vaak slaagt het vijftal daar ook in, waardoor ze tijdens hun beste momenten klinken als een vlotte kruisbestuiving tussen Marilyn Manson, VNV Nation en een vrij toegankelijke black metalband. Zo heeft 'The Whore & The Aesthetist' leuke keyboardpartijen en aardige riffs en kent het apart getitelde '9XS' opvallende (want catchy) passages waarin veel tegelijk gebeurd. Ensoph klinkt dus veelbelovend op zijn beste momenten. Daar staat wel iets tegenover: wanneer de band zwakkere songs brengt, zakt de hutsekluts in elkaar als een halfbakken pudding en wordt het soms ronduit beschamend. 'Shame On You!' is zo'n misser die overal en nergens echt naartoe gaat.
Met 'Rex Mundi X-Ile' heeft Ensoph vooruitgang geboekt tegenover vroeger werk, maar echt raak is het nog niet. Daarvoor laveert de band nog iets te veel tussen goede songs en complete missers. Maar het valt niet te ontkennen dat Ensoph er toch in slaagt om apart te zijn van de massa en dat verdient ook al eens een pluim.
Meer over Ensoph
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
