Bay Areaband Exodus katapulteerde zichzelf in de jaren tachtig bijzonder snel naar het sterrendom middels de absolute thrashklassieker 'Bonded By Blood'. In de jaren negentig liep het behoorlijk mis dankzij bezettingswissels en druggebruik, maar sinds de band in het nieuwe millennium zijn tweede adem vond middels zeer sterke schijven 'Tempo Of the Damned' en sinds 'Shovelheaded Kill Machine' is er geen houden meer aan. 'The Atrocity Exhibition – Exhibit A' is louter een bevestiging van wat iedereen al wist: dat Exodus nog steeds de absolute meesters van de thrash zijn.
Superdrummer Paul Bostaph (Forbidden, ex-Slayer) heeft ondertussen baan geruimd voor oudgediende Tom Hunting, maar dankzij het sterke schrijversschap van big chief Gary Holt valt het nauwelijks op. Zanger Rob Barrett is sinds het vorige album helemaal ingewerkt en heeft die gemene, raspende schreeuw die oerzangers Steve Souza en Paul Baloff ook kenmerkten. Wat dat betreft dus niets nieuws onder de zon, maar wat maakt deze schijf zo sterk? Dat zit hem voornamelijk in de scheermesscherpe riffs die Holt bij elkaar pende. Na 'Call To Arms' geeft 'Riot Act' immers zo'n oplawaai van jewelste in het gezicht van de luisteraar dat die op geen enkel moment nog overeind raakt. De waanzinnige en soms chaotisch klinkende soloduels tussen Holt en Lee Althus kerven nog eens dieper in de wonde, waarna er zonder pardon een fikse portie zout overheen wordt gegooid. 'Children Of A Worthless God' is alweer zo'n stamper die werkelijk übergemeen tekeer gaat. Maar klepper is toch zeker het zeer lange titelnummer, dat iedereen ongenadig heen en weer gooit voor zo'n goeie tien minuten, alstublieft! Het sterke is dat, hoewel de meeste songs van dit album aan de langere kant zijn, er zoveel energie en tempo in zit dat het nauwelijks opvalt. Holt heeft zich duidelijk weer flink kwaad kunnen maken op alles en nog wat, maar zolang het einderesultaat platen zijn zoals deze, valt het te hopen dat hij zijn instelling van angry, not so young man anymore niet snel kwijt raakt.
Het is sterk hoe de oude garde zich nog steeds zo moeiteloos weet te handhaven tussen het jonge geweld en deze vaak op pijnlijke wijze overklast. Deze nieuwe Exodus is daar alweer een perfect bewijs van.
Meer over Exodus
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
