Voor al wie het afgelopen jaar niet in Guantanamo Bay heeft doorgebracht, hoeven Fixkes geen introductie. De nostalgische dialectpop van 'Kvraagetaan' werd grijsgedraaid door alle Vlaamse radiostations en katapulteerde de vijf sympathieke heren uit het rurale Stabroek naar de top van de nationale hitlijsten. Ze hielden het 16 weken uit op nummer 1, maar weigerden categoriek toen Jos van Oosterwijck hen uitnodigde voor het mediacircus van 'Tien om te Zien'. Faut le faire, maar hoe is het gesteld met hun eerste langspeler?
Van schaamteloos melancholisch tot heerlijk gevat, het sappige accent van frontman Sam Valkenborgh vormt de rode draad doorheen de cd. Zijn teksten over de dingen des levens blinken uit in eenvoud en weten meermaals een gevoelige snaar te raken. Het gevaar van de banaliteit loert evenwel om de hoek. Vormt het ingetogen fluisterlied 'Ik Eb Tijd' een leuke introductie, dan valt de beperkte orkestratie van 'Alles Komt Terug' en 'Pistoleke' wat licht uit. 'Lievelingsdier' gebruikt wél het volledige instrumentarium (gitaar, bas, piano, drum), terwijl '(Ik Zen Van) Stabroek' gezegend is met een klassiek arrangement à la The Beatles. De hilarische Beastie Boys-pastiche van 'Vrijdagavond' tekent voor het absurdistische hoogtepunt van de plaat, met als slagzin: "Mag 'k is oep aa lief zitten / Alstublieft". 'Ziede Mij Nog Gere' begint als een kinderlijk liefdeslied om uit te monden in een idyllisch gitaarlandschap waar echo's uit de shoegaze weerklinken. Banaal doch intrigerend, daar staat de groep immers voor.
Fixkes kneden pop, singer-songwriter en hiphop tot een aanstekelijke, maar niet altijd even memorabele debuutplaat. Wie 'Kvraagetaan' na de 576e beluistering nog steeds geweldig vindt, mag zich het kleinood blindelings aanschaffen. Voor alle anderen vormt 'Fixkes' een gevarieerde luisterplaat en een aangenaam tussendoortje in afwachting van een volgende hype. Niets meer, maar zeker ook niets minder.
Meer over Fixkes
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
