Schubert stierf een vroegtijdige dood, dat is algemeen geweten. De typhus die hem op eenendertigjarige leeftijd velde, in november 1828, was een symptoom van de geslachtsziekte die hij al jaren met zich meedroeg. In zijn laatste levensjaar schreef Schubert echter ook zijn grootste meesterwerken, in nagenoeg elk genre. Voor piano zijn dat de drie laatste, grote klaviersonates, D. 958, 959 en 960 maar ook enkele minder grandioos gedachte werken zoals de drie 'Klavierstücke' D. 946 die de Franse pianist Emmanuel Strosser hier voor zijn nieuwste cd uitkoos.
Een goede cd toont zich meteen maar het zijn de mindere uitgaven die zich verraden doordat ze na drie of vier beluisteringen nog steeds niet echt een blijvende indruk achter laten. Gelukkig behoort deze uitgave zonder twijfel in de eerste categorie thuis want Emmanuel Strosser is een pianist met een zeldzame gevoeligheid voor Schuberts muziek. Vanaf de eerste noten charmeert hij met een lichte, accurate aanslag maar ook met een klank die rijk aan boventonen is en precies de juiste hoeveelheid nagalm bezit. Het is door elk deel een zekere speelsheid mee te geven dat deze drieëntwintigste sonate kan schitteren want Strosser laat zich zo nooit vangen in wat voor maniërismen of inhoudsloze gebaren dan ook. Een traag deel dat echt als een rustpunt fungeert tussen drie vrij snel uitgevoerde delen, met een scherzo dat elk spoor van droevigheid uitwist en een finale die briljant en opgewekt genoeg klinkt maken deze mooie interpretatie af.
Ook de drie mooie 'klavierstücke' D. 946 krijgen een ideale uitvoering mee, heel symfonisch gedacht. Strosser voert het eerste heel welbespraakt uit, orkestraal zonder zwaarte. Die charme die Schubert met een goed gekozen, eenvoudige melodie kan oproepen blijft allesoverheersend. Een eenvoudige lyriek overheerst in het tweede van de drie stukken, gezellig en warm zoals Strosser zijn piano steeds laat klinken maar met een sterke band naar de ongecompliceerde volks- en straatmuziek die Schubert in Wenen hoorde.
Schubert uitvoeren is niet vanzelfsprekend want achter de ogenschijnlijk eenvoudige muziek gaan veel gevoelens schuil die allesbehalve sentimenteel of – erger nog – droog en gevoelloos mogen klinken. Emmanuel Strosser ontwijkt al deze gevaren en stelt een meesterlijk uitgevoerde sonate voor, intiem maar tegelijkertijd met allure, op een manier zoals Schuberts muziek altijd zou mogen klinken.
Meer over Franz Schubert
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
