Een titel die de nagel op de kop slaat, je ziet het niet elke dag. Op nog geen 27 minuten, een beetje aan de té korte kant maar bijgevolg ook geen seconde vervelend, rijgt dit Belgisch kwintet tien garagerocksongs aan elkaar die nog het meeste doen denken aan PJ Harvey in haar begindagen. Nergens komt bij de luisteraar de gedachte op dat deze cd beantwoordt aan het cliché van de moeilijke tweede plaat, twee jaar na hun debuut. Weliswaar krijgen ze de steun van rockdino’s als Willy Willy en Frank Saenen (piano op het slotnummer ‘Goodbye’). Jesse Hoff (o.a. Jeff Beck en Black Crowes) gaf hun tips voor de gitaarsound.
Behalve de rechttoe rechtaan ritmesectie en de gitaarsound mag zeker de stem en het charisma van de zangeres niet worden vergeten. Omgekeerd evenredig met haar naam (Debby Termonia) komt ze over als een seksbom, enigszins vergelijkbaar met die andere landgenote, Lara Chedraoui van het weliswaar anders klinkende Intergalactic Lovers. Frank Zappa mocht het niet meer meemaken maar er bestaan ook zulke Debby’s. De enige keer dat het wat minder lukt, is op ‘Wasted’, een nummer waar precies niemand voluit durfde te gaan, de geluidstechnici incluis. Straffe plaat.
Meer over Gentlemen Of Verona
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
