Naxos geeft Händels bekendste orkestwerken uit op deze cd, namelijk de drie suites die samen de 'Water Music' vormen, en the 'Music for the Royal Fireworks'. Elk werk bestaat uit een opeenvolging van barokke dansen (bourrées, rigaudons, menuetten en zo meer), afgewisseld met lyrische instrumentale aria's en ingeleid door een statige aria. Water Music werd geschreven in 1717 voor de Engelse koninklijke familie, als achtergrondmuziek bij festiviteiten in de open lucht. (Een boottocht op de Theems werd de gelegenheid voor een eerste uitvoering, vandaar de naam). 'Music for the Royal Fireworks' werd geschreven om de vrede van Aken te vieren, die een jaar ervoor een einde had gemaakt aan de Oostenrijkse Successieoorlog. Twee van de middendelen, 'La Paix' en 'La Rejouissance' geven symbolisch de blijdschap over de herstelde vrede weer. De instrumentatie en stijl van componeren van het werk zijn aan de omstandigheden aangepast. In het orkest ligt de nadruk evenzeer op de trompetten, hoorns en hobo's als op de strijkers. De muziek is over het algemeen dankbaar voor alle instrumenten geschreven, maar gemakkelijk genoeg om zonder problemen door grote groepen uitgevoerd te kunnen worden.
Het Canadese Aradia Ensemble speelt deze werken op authentieke instrumenten, zoals dat in Händels tijd gedaan werd, met trompetten zonder pistons en strijkers die op darmsnaren spelen. Het is een Angelsaksisch ensemble en dat geeft aan deze werken een beetje een gemakkelijk herkenbare klank. Doordat alles wat vlotter en afgeronder klinkt, lijkt deze opname qua klank dan ook meer op die van Gardiners 'English Baroque Soloists' dan op die van de 'Akademie für alte Musik Berlin' bijvoorbeeld. Het relatief grote aantal strijkers zorgt er ook voor dat deze cd een minder directe, wat meer omvangrijke klank bezit. Dirigent Kevin Mallon voegt enkele heel persoonlijke touches toe aan zijn interpretatie. Zo worden verschillende dansen ondersteund door een klein trommeltje of een tamboerijn. Hoewel Händel dit niet voorschrijft, gaat men ervan uit dat dit standaardpraktijk in de vroege achttiende eeuw was. Ook nieuw is de rol van de traverso in enkele delen, die de melodielijn verdubbelt. Mallon hecht ook veel belang aan de vlotheid van de uitvoering. Zo worden de trage delen, waarvoor een klassiekere interpretatie gewend is, ongelooflijk snel gespeeld. De ouverture tot de eerste suite van de Water Music krijgt zo bijna een dansend tempo, in plaats van het gereserveerde 'Franse' karakter dat dit soort muziek doorgaans meegegeven wordt. Op die manier wordt het voor de luisteraar echter meteen duidelijk dat dit louter ontspanningsmuziek was. De vlotte opeenvolging, (de verschillende delen zijn zonder veel onderbreking achter elkaar geplakt), geeft ook extra dynamisme aan de delen mee, en doet het geheel vrolijk en licht klinken. En hoewel de trompetten af en toe wat extra frasering hadden kunnen gebruiken, wordt de muziek over het algemeen met veel zorg en smaak uitgevoerd. Door de kwaliteit van de opname en de toegankelijkheid van de muziek is dit een cd voor kenners en liefhebbers.
Meer over George Frideric Händel
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
