Hamster Axis of The One-Click Panther, toegegeven, het is eens wat anders dan trio X of kwartet Y. Gelukkig blijft de eigen(zinnig)heid van deze vijf twintigers niet beperkt tot de naam van hun band: op deze ep laten ze een geluid horen dat niet soulful funky of uitsluitend standardgericht is, maar dat getuigt van een brede kijk op de jazztraditie. De composities en het samenspel op deze demo getuigen van lef en verbeelding. Rechtlijnige jazzstukken zijn niet het eindpunt voor de band: bochten en gestage ontwikkeling zijn eerder regel dan uitzondering. De drumpartijen van Frederik Meulyzer zijn meer dan grooves en ook de andere leden van de ritmesectie stappen graag buiten de klassieke rolpatronen. Dit zorgt in combinatie met de twee saxen Andrew Claes en Lander Van den Noortgate voor een lekkere groepssound. Als solisten missen deze laatste twee nog wat kracht, wat het meest opvalt bij de meer extraverte Claes, zeker wanneer hij bij het overblazen snel aan zijn limiet blijkt te zitten.
Opener 'Meet The Panther' klinkt als stevige postbop in de beste Blue Note-traditie. Het speciaal gevormde thema heeft de nodige ritmische breukjes die de melodie naar het einde dwingen. Samen met de stevig swingende ritmesectie zorgt dit ervoor dat het startschot meteen het meest explosieve moment van het schijfje is. 'Ahimsa' is met de openliggende begeleiding en de vrij zwevende melodie van de saxen schatplichtig aan de spirituele muziek van John Coltrane. Hier geraakt het geluid echter niet genoeg gevuld. Het gevolg is dat de stuwing geregeld stilvalt en de luisteraar niet meegezogen wordt. Andrew Claes slaagt er solistisch niet in de spanning door te trekken en de sobere benadering van Bram Weijters in de begeleiding geeft de indruk dat niet alle muzikanten op dezelfde lijn zitten. Bovendien vallen de slordige stemming van de piano en de onevenwichtige balans hier extra op.
Voor de ballad 'That's It For Now' wordt uit een heel ander vaatje getapt, meerbepaald dat van de Parijse zwart-wit films. Opvallend hierbij is vooral de solistische inbreng van bassist Janos Bruneel. Die laat horen dat hij qua ritmische flexibiliteit en melodische profilering niet moet onderdoen voor de beweeglijkheid van meer melodische instrumenten. Het afsluitende 'No Man's Land' ontstaat uit echoënde klankeffecten waarbij de piano als percussie-instrument gebruikt wordt. Ook de andere muzikanten beperken zich tot het zoeken naar onorthodoxe geluiden, waardoor de band weer een nieuw jazzregister aanboort. Opvallend is dat de balans hier wel mooi zit, zodanig dat de tonen van de saxen de (vrijgehouden) snaren van de piano spontaan doen meetrillen. Pas na dit spel van klanken en effecten laat de groep zich in een rustige soulgroove glijden, waarin vooral Weijters zich duidelijk goed thuis voelt. Dat hiermee het verhaal van de track niet af is en er nog enkele koerswijzigingen volgen, onderstreept de ambities van Hamster Axis of The One-Click Panther. Dat die op deze cd niet altijd even overtuigend ingevuld worden belet niet dat de groep zich hier muzikaal ruimdenkend profileert, zonder in gemakkelijke vaarwatertjes terecht te komen. Deze demo-cd is verkrijgbaar op concerten van de band of via .(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit email adres te bekijken).
