Harmonia is een Duitse supergroep uit de beginjaren van de krautrock. De groep bestond uit leden van Neu!, Cluster en Kraftwerk. Later zou zelfs Brian Eno even deel uitmaken van de groep. Voordat Eno lid werd van de groep, had hij hen trouwens al benoemd tot beste groep van zijn generatie, een visitekaartje dat kan tellen.
De plaat 'Harmonia live 1974' is, zoals de titel doet vermoeden, een live-plaat. Het eerste dat opvalt, is de goede kwaliteit van de captatie, het ruimtelijke karakter van de muziek komt mooi uit de verf. Opmerkelijk is de afwezigheid van reacties van het publiek, er is bijvoorbeeld nergens applaus te horen. Dat doet absoluut niets af van de live-feel van de plaat. Er is ruimte voor improvisatie en experiment en de groep weet heel goed de juiste sfeer te scheppen.
De muziek zelf is krautrock pur sang: psychedelische rock ontmoet de eerste elektronische experimenten. De nummers zijn lange instrumentaaltjes, gebaseerd op een diepe groove en donker van toon. Harmonia beantwoordt aan al die vereisten maar wat hen onderscheidt, is het spelen met verschillende lagen, een gegeven waar groepen als Tortoise later ook creatief mee zouden omspringen, wat voor een bepaalde dynamiek zorgt. Typisch is ook de elektrische gitaar die in de helft van de nummers heel erg op de voorgrond treedt. Dit durft al eens vervelend te worden. Interessanter zijn de nummers waar de elektronica de hoofdrol speelt. Die composities zijn bezwerend in plaats van vervelend en zij hebben een geluid dat ook vandaag nog relevant is. Het is niet toevallig dat hedendaagse groepen die niet vies zijn van wat experiment zich hebben laten beïnvloeden door de krautrock, want het was muziek die zijn tijd ver vooruit was.
Hoewel Harmonia het beste van de krautrock zou moeten vertegenwoordigen, zijn maar de helft van de nummers echt de moeite waard. Dat maakt dat dit vooral een interessant historisch document is, eerder dan een vergeten klassieker.
