Dat thrashmetal niet steeds afkomstig hoeft te zijn uit de regio rond San Francisco, dat bewijst Hurtlocker wel. Hoewel, thrash, in het geval van Hurtlocker kan toch wel getwijfeld worden of de band nu per se een thrashband is. Een ding staat wel vast, en dat is dat deze heren graag snel en hard doorrammen tot oren bloeden en darmen zodanig door elkaar zijn geschud dat men niet anders kan dan alles lossen. Het valt echter wel op hoezeer de band blijkbaar aan het weglaveren is van het death metal-etiket naar een meer open en ruimer geluid.
De beste dingen die Hurtlocker kenmerkten op hun voorgaande album zijn gebleven, te weten de intense strakheid, de no holds barred mentaliteit en de rauwe agressie. Muzikaliteit is nooit echt een groot woord geweest wanneer het op deze band aankwam, maar dat dit vijftal even nietsontziend is als een stevige tornado, staat buiten kijf. Wie hen overigens ooit live aan het werk zag, ligt misschien nog na te hijgen. Er wordt alweer geen tijd verspild en met 'I Am Napalm' vliegt de band erin en laat het gaspedaal nauwelijks nog los. Daar ligt trouwens ook het enige zwakke puntje van Hurtlocker: door de razende intensiteit raakt een luisteraar nogal eens buiten adem, maar de groep laat niemand de ruimte om even tot rust te komen. Raggen, blazen en knallen: dàt is de boodschap. Dat heeft dan ook geregeld tot gevolg dat de aparte songs inwisselbaar kunnen worden. Wie echter na het afsluitende titelnummer (en absolute aanrader) nog adem over heeft, is waarschijnlijk compleet van staal gemaakt. Dit is zo'n album waar het best van genoten wordt met het volume op tien en verstand op nul.
Hoewel Hurtlocker geenszins het warm water uitvindt, blijkt dat dit alweer zo'n plaatje is dat ideaal is om alle frustraties weg te jagen en eens flink op loos te gaan. Wie deze band dan ook met die verwachting aan de boezem drukt, zal niet teleurgesteld zijn.
Meer over Hurtlocker
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
