Wie zou eens niet een andere wereld willen maken? Het Schotse Idlewild is alvast goed op weg door al zo'n dikke vijftien jaar zijn eigen ding te blijven doen, naar eigen zeggen zonder zich ook maar iets aan te trekken van hypes of trends. Ooit begonnen als woeste punkband, zijn de heren uit Glasgow meer en meer richting doorsnee gitaarpop opgeschoven zonder hun wilde haren echt kwijt te spelen. Hardnekkigheid kan echter zijn tol eisen. Ondanks een hoog REM-gehalte, laat een grote doorbraak nog altijd op zich wachten, terwijl ook dit zesde meesterwerk weer bulkt van de frisse, krachtige songs.
Met drie knallers vol stevig rockend gitaargeweld schiet 'Make Another World' alvast stevig uit de startblokken. Idlewild is een groep die de clichés naar eigen hand weet te zetten. Zo bulkt een uptempo 'If it Takes You Home' met zijn samen gezongen refrein van energie en herkenbaarheid. Tegelijkertijd schrikt dit kwintet er niet voor terug zijn songs te laten uitmonden in een chaotische geluidsmuur van schijnbaar ongecontroleerde gitaren: een uitspatting die live nog veel meer wordt uitgespeeld. Dat de groep echter ook wat gas durft terug te nemen, bewijst een nogal apart buitenbeentje als 'Future Works': dromerige melodie, wegkwijnend begrafenistrompetje, marcherende drums en een nogal futloze zang van Roddy Woomble. Vooral dit laatste is erg apart, want de charismatische frontman durft in het leeuwendeel Idlewild-songs een prominente plaats op te eisen. Vooral de ontdubbelde zang in de refreinen die zorgen voor een hoge meezingfactor typeren deze band. Spijtig genoeg durft het echte vuur ook op deze cd af en toe ontbreken. Zo is 'Once in Your Life' een toonbeeld van pittig gitaarwerk met lekker veel tegendraads gesoleer, maar zijn geniale zanglijn "Maybe the life waits over the hill / over the hill while I wait" had bij meermaals herhalen gerust naar een hoge climax mogen klimmen. Zo balanceert 'Make Another World' voortdurend op de rand van 'hot' of 'not'. De grootste reden waarom de groep echter ook met dit plaatje weer de poort naar het grote publiek zal passeren, is de beperkte samenhang ervan. Sterke melodieën, snedig gitaarwerk en stevige zanglijnen zijn constanten, maar van enige onderlinge samenhang of evolutie is nauwelijks sprake. Het lijkt zelfs of de eindmastering in stukjes en beetjes is uitgevoerd of dat enkele songs die een paar jaar onder het stof hebben gelegen er zijn bijgehaald om deze schijf te vervolledigen.
Dit is een band die maar al te goed weet hoe een rocksong er moet uitzien. Idlewild stapt misschien wat moeilijk binnen, maar eens fan is de devotie allicht groot. Spijtig genoeg is 'Make Another World' niet over hele de lijn krachtig genoeg om de band een trapje hoger te plaatsen. Deze heren verdienen immers beter. Wie zich echter de moeite loont om dit plaatje meermaals te beluisteren, zal er allicht geen bekocht gevoel aan overhouden.
Meer over Idlewild
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
