Weinig bands hebben zoveel fanatieke voor- en tegenstanders als het Finse Impaled Nazarene. Opgericht en doorgebroken in 1990 met het geschifte en ongelofelijk rauwe black metalepos 'Tol Cormpt Norz Norz Norz' (compleet met foute foto's van zanger Mika Luttinen met fikse erectie in de bossen), geëvolueerd met crustpunk op 'Suomi Finland Perkele' en de laatste jaren een aardige mix van punk en black metal, weten deze heren steeds hun eigen ding te doen en zich geen snars aan te trekken van de rest van de wereld. Op 'Manifest' is het punkgevoel weer meer terug te vinden dan op voorgaand album 'Pro Patria Finlandia', maar het blijft wel op en top Imp Naz.
Kort en krachtig, zo vallen alle songs te beschrijven die dit kleinood (ont)sieren. 'The Antichrist Files' is echt een ridicuul kort ouderwets black metalnummer, gemeen, raspend en rauw, 'Mushroom Truth' is dan weer meer snel, hedendaags black metalgericht, maar met ergens trompetten in het geheel, 'You Don't Rock Hard' is old school speedmetal met een fikse trap in het kruis, ... Enfin, het is een bijzonder geschift soepje dat als eindresultaat compleet klinkt als al het andere werk van deze heren. Is dat een slechte zaak? Hoegenaamd niet, want het zal de fans worst wezen. Nieuwe vriendjes gaan de heren niet maken, maar daar hebben ze naar eigen zeggen toch compleet lak aan en dat is toch wel een instelling die respect verdient. Frontman Mika heeft zich blijkbaar weer druk kunnen maken over verschillende dingen, wat 'Funeral for Despicable Pigs' of 'Blueprint for Your Culture's Apocalypse' bewijzen. Imp Naz is dan ook zowat de enige band die geluidsgewijs ruimschoots toegeeft dat de originele black metal bijzonder veel gemeen had met punk. De no-nonsense attitude, de rechttoe-rechtane speelstijl en de razernij van de mix, het zit er allemaal in. Al blijkt middels 'Funeral for Despicable Pigs' dat het ook al eens een tikkeltje trager kan, om niet te zeggen haast doomgewijs. Het raspende gitaargeluid zorgt dat de bas ook zijn deel kan opeisen en de schrille schreeuwstem van Mika blèrt het geheel aan elkaar. Dit is weer typisch zo'n album dat best luid gespeeld wordt zonder enig oog voor de staat van het meubilair of de trommelvliezen van huisgenoten of buren.
Fans rennen nu al naar de platenwinkel, mensen die Imp Naz verfoeien kunnen eens duchtig vloeken, maar het staat als een paal boven water dat dit voor de band alweer een schot in de roos is. Wie verzot is op bijzonder agressieve muziek die rechtdoor gaat als een op hol geslagen HST weet dus alweer wat aan te schaffen.
Meer over Impaled Nazarene
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
