Hij is hier misschien wat minder gekend, maar Kasper Bjørke staat toch al een aantal jaartjes aan de top van de Deense dancescene, een plek die hij graag deelt met gelijkgezinde muzikale ziel en stadsgenoot Trentemøller. De man mag dan ook een waslijst van releases op zijn cv zetten gedurende zijn twaalfjarige zoektocht naar de perfecte elektropop, waarvan vijf fullalbums onder bandnaam Filur en twee onder eigen naam. ‘Fool’, mogelijk de meest ambitieuze plaat van allemaal, vervoegt momenteel het rijtje en brengt meteen wat extra kleur in de op zich al bonte catalogus van Trentemøllers HFN label.
‘Fool’ bestaat – net zoals een vinylplaat – uit twee verschillende delen. De A-kant is de zogenaamde “Hungry Side” en bevat lichtvoetige electrowave waarbij de zang van Jacob Bellens (I Got You on Tape) een belangrijke rol speelt. Op de B-kant, de zogenaamde “Foolish Side”, trekt Kasper Bjørke de aandacht naar zichzelf toe met zes instrumentale verhalen vol diepgaande elektronica.
Bjørke heeft een voorliefde voor synthwavebands uit de jaren ’80, zo blijkt uit zijn “Hungry Side”. Melodieën van analoge synths drijven de vier popnummers die deze plaat openen aan. Ook de tintelende, prikkelende discogrooves die de producer inschakelt, klinken heerlijk authentiek. Maar de manier waarop die worden neergedrukt door donkere keytonen en de wat wauwelende, maar toch warme stem van Bellens die er middenin zit, komen fris en modern over. In opener ‘Hummingbirds’ gaat er nog een schepje bovenop dankzij een mooi opbouwende ritmiek met hihats, samples, kicks en percussie tot het nummer echt in volle glorie en met stevige synthesizerpartijen openbreekt. ‘Deep Is the Breath’ krijgt ook nog een – overigens noodzakelijke – extra dimensie doordat de onbekende Emma Acs een mooi vocaal duet komt vormen.
De “Foolish Side” klinkt echter nog het meest intens en spannend. En dat is niet enkel omdat in ‘Bohemian Soul’ de hitband Laid Back mee komt spelen (‘Sunshine Reggae’, iemand?), maar wel omdat Kasper Bjørke zijn experimentele hand helemaal laat spreken en eerder de duistere kantjes van wave belicht. Donkere, onderdrukte achtergrondtonen zorgen voor een druilerige herfstsfeer, terwijl zwaar bewerkte gitaareffecten en live ingespeelde percussie- of keypartijen voor een wat mechanische krautrock touch zorgen. Naast dat vrij kil, industrieel geluid dat zich ook vertaalt in strakke elektro- of technobeats, voorziet de Deen echter ook een boel menselijke, meer warme ingrediënten als discogrooves, dartele echo’s of organische, subtiel vervormende geluiden. Dat alles geeft een voortdurend spanningsveld dat spijtig genoeg soms iets te sterk wringt. Wanneer Laid Back echter mee komt spelen en het neerdrukkende wavesfeertje samen met de vervormde fluisterstem van Tim Stahl voor een soort van pöeziedance zorgt, een minimal Underworldtrack met fijne elektro- en acidtunes, gaat de plaat naar een absoluut hoogtepunt.
‘Fool’ kiest net iets te veel voor muzikale gekte en experiment. De twee kanten van het album zijn erg divers en er zullen zowel liefhebbers voor de “Hungry Side” als voor de “Foolish Side” zijn. Maar om over heel de lijn enthousiast te zijn over deze cd, is wel een heel erg grote uitdaging.
