Kyla La Grange is de dochter van een Zimbabwaanse vader en een Zuid-Afrikaanse moeder, maar resideert sinds haar geboorte in het Verenigd Koninkrijk. La Grange is gezegend met een klok van een stem en schrijft naar eigen zeggen bombastische popsongs met een folky inslag. Haar debuutplaat 'Ashes' kwam in de zomer van 2012 uit aan de overzijde van het Kanaal en dit voorjaar is ook het Europese vasteland aan de beurt.
Het aandoenlijke Britse accent en de melancholieke frasering heeft de zangeres alvast gemeen met Mike Brodenberg, die momenteel onder het pseudoniem Passenger de hitlijsten bestormt. Muzikaal ontpopt deze kloeke jongedame zich tot een zielsverwant van Florence Welsh (Florence and the Machine). Helaas wordt de flair en branie van de eerdergenoemden danig gemist.
Hoewel 'Ashes' qua klankkleur en productie zeker over de nodige anthemische kwaliteiten beschikt, herbergt de plaat te weinig hooks en weerhaken om echt onder de huid van de luisteraar te kruipen. De majestueuze opener 'Walk Through Walls' drapeert groots opgezet slagwerk en galmende gitaarpartijen met dramatische pianoaanslagen en kamerbrede zang, maar alle grote gebaren ten spijt pakt de mayonaise niet.
Het inspiratieloze 'Courage' verzuipt in een zee van reverb en echo, terwijl ook het zijdezachte 'I Could Be' gediend was geweest met wat meer ademruimte. In het aan Kate Bush en Tori Amos verwante 'To Be Torn' maakt La Grange indruk in het hoge stemregister, maar veel meer dan vocale acrobatie heeft het nummer niet te bieden.
De zalvende akkoordenprogressie en vertederende lyriek van 'Vampire Smile' zorgt voor een zeldzaam moment van authenticiteit. De bloedmooie pianoballade 'Heavy Stone' weet zijn percussie en strijkers perfect te doseren, waardoor de meeslepende, meerstemmige zang uitstekend tot zijn recht komt. Uiteindelijk blijken de hoogtepunten veel te dun gezaaid om van een geslaagd album te spreken.
Producer Brett Shaw heeft zijn uiterste best gedaan om het volledige geluidsspectrum zorgvuldig dicht te plamuren met barokke instrumentatie en overdadige arrangementen. Kyla La Grange staat als songwriter echter nog in haar kinderschoenen, waardoor alle franjes – hoe mooi ook – tevergeefs zijn. 'Ashes' is bombast zonder grandeur.
