Ludwig van Beethoven is ongetwijfeld een van de grootmeesters uit de muziekgeschiedenis. Op deze cd speelt de Koninklijke Filharmonie van Vlaanderen onder leiding van Philippe Herreweghe twee van Beethovens symfonieën die, hoewel ze niet bijzonder gekend zijn, toch goed de stijlevolutie weergeven die de componist tijdens zijn leven onderging. Het orkest is trouwens dit seizoen ook bezig aan een beethovenintegrale en het is in het kader van dit project dat deze opname gerealiseerd werd.
Op deze plaat staan twee symfonieën, namelijk nummers vier en negen, die, in tegenstelling tot de 5de of 9de, minder bekend zijn. De 4de symfonie uit 1805 kadert nog in het achttiende-eeuwse stijlidioom en doet wat denken aan Haydns Londense symfonieën. Het werk begint met een trage inleiding, gevolgd door enkele van Beethovens meest vrolijkste, levenskrachtigste pagina's. De muziek is uitbundig en zit vol contrasten en op deze cd wordt de muziek dan ook bijzonder levendig en vrolijk gespeeld, helemaal niet lui of gemoedelijk, zoals dat soms wel het geval is Het is ook opvallend hoe transparant en licht de uitvoering blijft.
De zevende symfonie werd niet meer dan zes jaar nadien geschreven, maar getuigt al van de grote stijlverandering die Beethoven onderging. De componist neemt veel meer vrijheid op gebied van structuur, vorm en klank en dit vertaalt zich in de afwezigheid van een echt traag deel. In plaats daarvan komt een licht Allegretto dat op de eerste uitvoering zoveel succes had bij het publiek, dat het twee keer hernomen moest worden. Wagner noemde de zevende een 'apotheose van de dans' en de typisch repetitieve, ritmische structuren die elk deel vorm geven (in Beethovens oeuvre is dit soort ostinato zeldzaam) laten duidelijk horen waarom. Elk van de vier delen bezit zijn eigen ritmische karakter, en de mechanische precisie waarmee deFilharmonie deze symfonie uitvoert draagt veel bij tot haar uitdrukkingskracht. Dit soort uitvoering past trouwens ook volledig in manier van werken van Herreweghe. Contrasten worden veel extremer uitgevoerd zonder transparantie uit het oog te verliezen.
De Filharmonie wil zich, door zijn Beethovenintegrale duidelijk wat meer profileren op het gebied van authentieke uitvoeringspraktijk. Wie nog geen opname heeft van Beethoven symfonieën zal niet meteen teleurgesteld zijn: de opname is fris en vernieuwend en brengt soms totaal nieuwe elementen naar boven die in andere opnames af en toe verloren gaan.
Meer over Ludwig van Beethoven
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
