Zwitserland mag dan niet bekend staan als het meest productieve land op vlak van metal, het heeft toch wel een aantal opvallende bands voortgebracht. Uiteraard is de naam van grootheid Celtic Frost gemeengoed en de laatste tijd blijkt ook Eluveitie hoge toppen te scheren. Lunatica bestaat ondertussen dik tien jaar en dat valt aan dit album te horen. De band wordt gemakshalve gecatalogeerd onder symfonische metal, maar dat doet het geheel onrecht aan, aangezien het hier gaat om een aanstekelijk en degelijk album dat invloeden van traditionele metal, symfonische rock tot zelfs voorzichtige popelementen in een mooie mix aanbiedt.
Een dikke pluim dient alvast te gaan naar zangeres Andrea Dätwyler, want het is haar stem die Lunatica een meer dan aangename toets geeft. Ze vertikt het om te veel capriolen te willen uithalen en kiest resoluut voor eenvoudig edoch gepast en ze valt nergens op een fout te betrappen. Dat zou in principe altijd zo moeten zijn op een plaat, maar er zijn genoeg tegenvoorbeelden te noemen. In ieder geval, zij tilt de songs naar een hoger niveau. Muzikaal gesproken doet Lunatica soms aan een meer keyboardgeladen Evergrey denken zonder de zware beukriffs, maar dat is geen verwijt. De songstructuren zijn doorzichtig en eenvoudig zonder storend te zijn. Hier zit hem ook het grootste popelement: de instant herkenbaarheid van de aparte songs en de hoge graad van meezingbaarheid. Toch weet Lunatica om het geheel een potige draai te geven, waardoor het nooit flets op voorgekauwd klinkt. 'New Shores' staat bol van sterke songs met kop en staart en net dat beetje extra zorgt ervoor dat dit een band is die bij veel mensen in de smaak kan vallen.
Lunatica is een aanrader voor mensen die houden van mooie melodieën en pakkende songs van een band die gezegend is met een meer dan degelijke zangeres. Liefhebbers van het extremere werk dienen hier echter niet aan te beginnen.
Meer over Lunatica
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
