Mastodon maakte vlak na de eeuwwisseling furore met uppercuts als 'Remission' en 'Levathian'. Met het major label debuut 'Blood Mountain' consolideerde de groep in 2006 zijn status als een van de meest inventieve metalbands van het moment, maar stagnatie lijkt nog niet aan de orde. De verwoestende crossover tussen hardcore en metal wordt immers verder aangelengd met elementen uit hard- en dan vooral progrock. 'Crack the Skye' is zonder twijfel hun meest toegankelijke plaat totnogtoe, maar tegelijkertijd ook hun meest vooruitstrevende.
Voor de snelle beslissers bevat de eerste oplage een dvd met bonusmateriaal. Elke track wordt door de vier groepsleden aan een uitgebreide dissectie onderworpen, wat alvast een interessante luistertrip oplevert. Daarnaast biedt 'The Making of Crack the Skye' een fascinerende inkijk op de werkwijze, drijfveren en persoonlijkheden van de band. Drummer Brann Dailor rijdt rond in een vintage Cadillac genaamd Twinkle Toes, terwijl gitarist Bill Kelliher een enorme collectie Star Wars-poppetjes blijkt te hebben. De groep zit ook niet verlegen om een humoristische noot. Wanneer Dailor het ambitieuze concept van 'Crack the Skye' poogt uit te leggen, maakt zijn grasmachine zoveel lawaai zodat niemand kan horen waar het nu werkelijk om gaat. Zij die begaan zijn met de thematiek van het album, hoeven echter niet te vrezen: uiteindelijk komt de uitleg er toch.
Het is echter perfect mogelijk om van 'Crack the Skye' te genieten zonder voorafgaande studies over astrale projectie, Raspoetin of de Russische tsaar. Mastodon trekt de geluidsregisters nog verder open dan op 'Blood Mountain', wat resulteert in zeven fraaie lappen lawaai die baden in een psychedelisch sfeertje. Opener 'Oblivion' laat de venijnige riffs en complexe drumritmes pas invallen na een dreigende, atmosferische introductie die illustreert dat de band compositorisch naar nieuwe hoogten is gegroeid. Hoewel bassist Troy Sanders zijn brulboei ingeruild heeft voor een rauwe zangstem en de lijzige vocalen van gitarist Brent Hinds meer naar de voorgrond verschuiven, moet het geheel nooit aan kracht inboeten. 'Divinations' behelst zowaar een streepje banjo, maar is bovenal een opwindend festijn van scheurende gitaren en wispelturige tempi. Het pièce de résistance van 'Crack the Skye' heet ongetwijfeld 'The Czar', een vierdelig progmetalopus dat lustig heen en weer laveert tussen slepende gitaarharmonieën, groovy riffwerk en semi-akoestische passages. Ook de geschifte afsluiter 'The Last Baron' overschrijdt zonder verpinken de tienminutengrens en plaatst het beukwerk in een verruimend kader waar sinistere stemmen, gierende soli en zelfs opzwepende funkritmes mogen delen in de feestvreugde.
Wie vreesde dat sterproducer Brendan O'Brien de pret zou komen bederven, mag op zijn beide oren slapen. 'Crack the Skye' is veelzijdiger en doordachter dan alles wat Mastodon ooit al op plaat heeft gezet. De betonnen riffs, het frenetieke slagwerk en de verschroeiende vocalen van weleer worden verrijkt met een uitgekiende instrumentatie en Pink Floydiaanse texturen. Het resultaat is een episch prachtstuk dat nu al solliciteert naar een plaats in de eindejaarslijstjes.
Meer over Mastodon
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
