Het leidt geen twijfel dat bands als Neurosis of Pelican behoorlijk wat volgelingen tellen. Binnen het postrockgebeuren zit immers een schare bands die heel eigenzinnig te werk gaat en regelmatig luisteraars over heel de wereld met verstomming slaat. Het zit er dik in dat dit ook bij het horen van Minsk gaat gebeuren, want hoewel de ingrediënten die dit viertal bezigt allesbehalve nieuw zijn, weten hun epen de luisteraar toch bij het nekvel te grijpen en mee te slepen in een wereld waar droom en nachtmerrie soms dicht bij elkaar liggen.
'Ember' opent de dans, net zoals de naam aangeeft: als een zacht nagloeiend kooltje in een welhaast uitgestorven haardvuur fonkelt de band zachtjes de huiskamer binnen met een dromerige, haast weeë sound die bijzonder subtiel de gehoorgang binnensijpelt. Het nummer gaat overigens in zacht stijgende lijn staccato, want voor iedereen het goed en wel beseft, laten de drums een tribale paringsdans ontstaan en komen er overstuurde gitaren en rauwe, zij het ingetogen zang de balzaal binnen. De drumpatronen zijn trouwens bijzonder opvallend op het hele album, want in tegenstelling tot eerder standaardmaten en speelwijzen geeft deze drummer vooral zijn toms werk en laat eerder een oerritme opduiken met vaak oosterse dan wel Afrikaanse ritmes. De band speelt gewoon wat trager in plaats van snel en opzwepend, maar het trance-achtige effect is er niet minder om. Dat zet zich trouwens voort in songs als 'White Wings' of 'The Orphans of Piety'. 'Mescaline Sunrise' is een buitenbeentje, in die zin dat het een instrumentaaltje betreft met eerder afwijkende gitaarklanken. Elk nummer van dit album heeft overigens dezelfde langzame opbouw, die telkens door een slepende cadans naar een hoogtepunt wordt geleid, maar dat doet geen afbreuk aan de kwaliteit of de sterkte van de songs. Integendeel zelfs: Minsk gunt de luisteraars telkens een zachte aanloop en een rustpauze vooraleer ze verder in hun denkwereld te slepen.
Wie bij namen als Neurosis, Pelican of Mogwai begint te likkebaarden, doet er geen slechte zaak aan om Minsk onder de loep te leggen. Er bestaat bijzonder weinig twijfel over dat ook dit album ten zeerste in de smaak zal vallen. De band heeft quasi dezelfde ingrediënten, maar doet er iets geheel eigens mee en dat is een puike prestatie.
Meer over Minsk
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
