Het Californische Morgion ontstond in 1990 als een behoorlijk death metalgetinte band, zoals wel vaker gebeurt. Maar al snel werd duidelijk dat deze heren niet vies waren van de nodige pathos en invloeden van Paradise Lost werden al snel duidelijk. De band schoof meer op richting zware doom (met grunts) en dat is precies waar ze het beste in zijn. Relapse Records is zo vriendelijk om zowaar twee albums van dit combo opnieuw uit te brengen en gelukkig maar! Dit is overheerlijke doom met de nodige weemoed en bruutheid, perfect om een donkere sfeer thuis te scheppen.
Uiteraard zou een heruitgave zonder extra nummers ook maar flauw zijn, dus werden enkele demotracks en eerder moeilijk te vinden songs bij het geheel geplakt. Bijzonder aardig, maar de aandacht verdient toch vooral te gaan naar de twee volledige platen. Schijf 1 bevat het meer recente werk van deze heren en al snel valt op dat ze meesters zijn in het creëren van atmosferische soundscapes, compleet met brute zang en molochriffs. Edoch, er zit meer dan een gezonde dosis melodie in, die verantwoordelijk is voor het gros van de sfeerschepping. Alleszins, opener 'The Serpentine Scrolls / Descent to Arawn' is al meteen raak: een meesterlijke gitaarpartij, licht zwevende keyboards en een zeer mooie en gedoseerde afwisseling tussen brute deathgrunts, rauwe rockzang en zalvende cleane partijen zetten de toon. De rest van de nummers combineren die heerlijke cocktail evenzeer op uitmuntende wijze en een luisteraar dient niet meer te doen dan zich te laten meeslepen over de zwarte golven. Dat de nummers soms behoorlijk lang uitvallen, maakt niet uit, want de heren van Morgion zijn zo adept dat er altijd wel iets gebeurd dat de aandacht vasthoudt. De tweede schijf bevat ouder werk en daar valt vooral op dat het allemaal ietsjes sneller, bruter en minder gepolijst was. Maar de parels zijn wederom niet te tellen: ook hier weer staat elke song als een huis. Morgion heeft soms wat weg van November's Doom, vooral dankzij de vocale afwisseling, de melancholische sfeer en de occasionele bruutheid, maar in tegenstelling tot November's Doom weet Morgion de aandacht wel de hele tijd vast te houden.
In wezen is dit album verplichte kost voor elke liefhebber van doom metal in de lijn van November's Doom, My Dying Bride en (oude) Candlemass, maar de bijzonder puike songs die deze heruitgave bevat maken dit dubbelalbum in wezen een aanrader voor eenieder die geregeld duistere en emotievolle muziek tot zich neemt.
Meer over Morgion
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
