Moros Eros debuteerde op Victory Records met – even diep ademhalen – 'I Saw the Devil Last Night and Now the Sun Shines Bright', een plaat die bol stond van de eigenzinnige indierock maar net dat tikje miste om extraordinair te zijn. Nauwelijks een jaar later staat de groep er weer met een nieuwe langspeler, getiteld 'Jealous Me Was Killed By Curiosity'. De cruciale vraag luidt dan ook: hebben de vier heren uit Georgia progressie weten te maken?
Waar de vaak onnavolgbare lyrics van de vorige cd meer dan eens refereerden aan onze gehoornde vriend Satan, lijkt God nu nooit veraf. Moros Eros is een stel duivelsaanbidders noch een christian rock band, maar frontman Zach Tipton houdt er wel enkele opmerkelijke teksten op na. Wat moet een mens immers denken van "How can I feel safe / When I am not the prodigal son of God?"? Gelukkig valt er muzikaal evenveel te beleven. Moros Eros mixt de extatische post-hardcore van wijlen At the Drive-In met hyperkinetische postpunk in de stijl van Franz Ferdinand, wat alvast resulteert in frisse doch avontuurlijke nummers als 'Choices' en 'Wake and Wait'. Terwijl 'Safety Net' eindigt in een orgastische apotheose van zwierige keyboards, driftig slagwerk en dito gitaarpartijen, knipoogt 'Lows and Highs' met zijn breed uitwaaierende melodieën eerder naar Modest Mouse. Hoewel de groep zijn luisteraars meermaals bij de kraag grijpt, schiet de productie iets te kort om het finale nekschot toe te dienen. Jammer, maar slechts een opmerking in de marge.
Moros Eros heeft zijn sound verder uitgediept en mag prat gaan op een stel bijzonder snedige songs. 'Jealous Me Was Killed By Curiosity' is feller én beter dan zijn voorganger, maar nog steeds niet het meesterwerk dat de groep in zich heeft. Met deze plaat op zak kan iedereen daar alvast reikhalzend naar uitkijken.
Meer over Moros Eros
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
