Patrick Watson is afkomstig uit de bruisende muziekscene van Montreal, een stad die onder meer Arcade Fire en Godspeed You! Black Emperor huisvest. De groep ontleent zijn naam aan zijn frontman, maar tracht het concept singer-songwriter toch in een verruimend perspectief te plaatsen. In thuisland Canada kwam hun tweede plaat 'Close to Paradise' vorig jaar al uit, zodat inmiddels de tijd wel rijp was om de grote plas over te steken.
De titeltrack steekt van wal met een pianoarrangement dat een slepende groove verkiest boven een epische kakofonie. Watsons karakteristieke falset toont opvallend veel gelijkenissen met die van wijlen Jeff Buckley en blijkt de belangrijkste leidraad doorheen 'Close to Paradise', een album dat klassieke folk laat gedijen in een zweem van hedendaagse eigenzinnigheid. Het geweldige 'Daydreamer' wordt geïnjecteerd met nerveuze clicks & cuts en blijkt een tegendraadse doch beeldschone ballade die echo's uit de indietronica ademt. Ook de friemelende gitaar van 'Giver' kan bekoren, maar in de tweede helft van de plaat wordt duidelijk waar het schoentje wringt. Na een tijdje gaan tracks als 'Drifters' en 'Man Under the Sea' ietwat op elkaar lijken, zodat er van een echte ontdekkingsreis niet echt sprake meer is. 'Luscious Life' blijft gelukkig wel een klassesong van formaat, die zijn toehoorders onderdompelt in een verkwikkend bad van melancholische vocalen, cerebrale pianoaanslagen en gedreven ritmepartijen.
Patrick Watson en zijn groep leggen veel vakmanschap aan de dag, zonder in muzikale stereotypen te vervallen. De band durft af te wijken van de platgetreden paden, wat resulteert in een aantal intrigerende nummers die het etiket 'singer-songwriter' met verve te overstijgen. Desondanks blijkt het moeilijk om de aandacht van de luisteraar te blijven vasthouden. 'Close to Paradise' is zodoende geen essentiële, maar toch een meer dan aangename luisterplaat.
Meer over Patrick Watson
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
