Voor de meest genadeloze grindcore sinds lang, moeten aficionado's bij deze Finnen zijn. Rotten Sound houdt niet van subtiliteit, niet van rust en gaat gewoon driehonderd procent voor de slagader door de meest furieuze grindbommen op de mensheid los te laten. Wie daar aan twijfelt, dient enkel hun plaat 'Murderworks' in de cd-lader te stoppen. Of er na een half uur nog iets overblijft van het meubilair is dan een andere vraag. De heren staan er nu overigens opnieuw met 'Cursed' dat ondanks alles toch een iets andere kant van Rotten Sound laat horen, eentje die smaakt naar meer.
De bulldozerklank van het geheel is ontegensprekelijk bewaard gebleven: zo klinken de gitaren nog altijd brutaal en vol, mept drumbeest annex machine Kai Hahto nog altijd onwaarschijnlijk snel en strak, en is de brulstrot die het geheel vol gromt, krijst en grauwt net zoals de longinhoud van Barney Greenway (Napalm Death) een heuse steunpilaar. Daarom ook krijgt de argeloze luisteraar meteen twee snelheidsduiveltjes over zich in de vorm van 'Alone' en 'Superior': twee stukjes uitgekiende ragherrie die overheerlijk loos gaan.
En toch... Op dit album bouwt Rotten Sound namelijk zijn sound verder uit, en de jongens doen dat voornamelijk door hier en daar gas terug te nemen. Doordat het geheel niet constant voluit gaat, duiken er nieuwe invloeden op. Zo zijn sommige passages verwant aan punk en crust, wat zeker opvalt in de smerige gitaarlijnen en sommige polka-achtige drumpartijen. Het is eens iets anders, maar het werkt wonderwel. Precies omdat het al eens trager mag, zijn de hyperspeed stukken dubbel zo effectief. Dit is iets wat het Belgische Leng Tch'e ook al presteerde op hun meesterwerk 'Marasmus', en precies die afwisseling en diepgang maakt ook dit album van Rotten Sound uiterst sterk.
Het is een beetje te gek om aparte songs te gaan benoemen, aangezien de zestien die deze plaat sieren voorbij zijn in een wip en een zucht, maar door de extra variatie binnen het geheel boeit 'Cursed' veel langer en geeft Rotten Sound een nieuwe dimensie aan hun klank. Dat maakt de band nog eens zo dodelijk aanstekelijk.
