Scars of Tomorrow plan 'The Failure in Drowning' the next evolution in metal. Van enige valse bescheidenheid zijn ze niet gespeend, deze Amerikanen. Hun jongste telg kondigt zich aan als een baanbrekend opus dat vriend en vijand van zijn sokken zal blazen. Niets is echter minder waar: de groep kan zich op geen enkel moment onderscheiden van de rest van het heavy peloton.
Vocaal doorspekt de band het geschreeuw van brulboei Mike Milford met fragmentarisch melodische zangpartijen van gitarist Joey Atkins, net zoals hun Duitse collega's van Caliban. Muzikaal worden strakke moshdelen, lijzige breaks en stevige headbangmomenten met het grootste gemak aan elkaar geregen. Toch blijft de luisteraar grotendeels op zijn honger zitten. Daar zijn verschillende redenen voor. Eén: het drumgeluid is bijzonder steriel en de cimbalen worden zowat even efficiënt gebruikt als het geld van de Belgische marine. Twee: Milford valt wel eens in herhaling. ("You're choking on your words" is zowel te horen in 'Lost in the Moment' als 'The Wandering'.) Drie: alle tracks kleuren zo netjes binnen de lijntjes dat ze nauwelijks meer zijn dan een stijloefening. Of zoals Razorlight-frontman Johnny Borell in Humo nr. 3461 mocht verklaren: "De waarheid is dat er geen magische formule bestaat. Enfin, formules zat, en je hoort genoeg groepen die er gebruik van maken, maar van geen van die groepen word ik vrolijker."
In tegenstelling tot wat de groep (of het label, zo u wil) graag wil doen vermoeden, is 'The Failure in Drowning' geen pièce de résistance geworden. Dit bijzonder (cliché)matige schijfje staat garant voor ruim 35 minuten genadeloze teringherrie, maar slaagt er nooit in om zich te verheffen uit de lagere regionen der obscure metalcore. Niets nieuws onder de zon, louter voor de liefhebbers, dus.
Meer over Scars of Tomorrow
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
