Opgepast! Het gaat hier niet om de experimentele Nederlandse postrockband Sennen, maar wel om hun Noorse, iets recentere naamgenoten. Met 'Where the Light Gets In' tekent dit jonge kwartet voor een vrij volwassen opvolger voor hun explosief debuut en neigt de band richting wilde gitaarbands uit de jaren'90.
Het is moeilijk om niet meteen aan bands als Jesus and the Mary Chain, Slowdive of zelfs My Bloody Valentine te denken bij het aanhoren van deze frisse plaat. De luidruchtige gitaartapijten, psychedelische zang en typische ritmen grijpen helemaal terug naar het Britse continent zo'n twee decennia geleden. Wie Sennen het gegeven copycat wil verwijten, moet er echter bij vermelden dat de band zijn vak goed kent. 'Where the Light Gets In' zwalpt tussen intens en ontspannend, houdt aardig vast aan aantrekkelijke melodieën en ademt toch ook een jeugdige spirit uit. Zo gunt Sennen zichzelf om het tweede en derde nummer van dit schijfje al in een ijl en lichtvoetig universum weg te zweven en als dartele nimf in het suikerzoete 'Your Hand in Mine' rond te tollen (met dank aan de eenvoudige cellobegeleiding). Vooraleer echter te verdrinken in een te hoog zwevend droomparadijs weet het viertal zich te herpakken met enkele stevige gitaarsongs. Een overstuurd en accelererend 'Just Wanted to Know' of een stukje pure instrumentale noise ('Sennen Enjoy Life') zijn de noodzakelijke pikante kruiden op dit plaatje. Dat betekent helaas niet dat Sennen geen steken laat vallen. De overdreven melige titeltrack bulkt van de onvolkomenheden (goedkope gitaareffecten, een drummer die zijn ritme verliest, een gebrekkige totaalsound ...) en meermaals overheerst het gevoel dat een deftige eindproductie of –producer de cd een stevige stap vooruit had kunnen helpen. Laat dat echter zaken zijn die Sennen zowel tijdens zijn allicht energieke liveshows alsook een opvolger van 'Where the Light Gets In' perfect kan vermijden. Als het helemaal mee zit, kan de groep dan ook werken aan iets meer eigen identiteit en grafische uitwerking.
Het spijtige aan Sennen is dat de band veel in zich heeft, maar het er niet helemaal goed uitkomt. Een leuke sound en jeugdig enthousiasme gaat gebukt onder net iets te veel anonimiteit. Wie houdt van dit typisch Brits jaren'90-karakter, heeft er een aangenaam smaakmakertje bij. De overgrote massa mag de naam Sennen bij deze echter toch gerust plakken bij het Nederlandse combo.
Meer over Sennen
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
