De doommetal is de laatste jaren ook alweer aan een heuse revival toe. Niet alleen komen de gevestigde waarden als My Dying Bride weer een stuk agressiever uit de hoek, er duiken ook steeds meer kwalitatief vrij goeie nieuwe acts op, als Swallow The Sun. Syrach is een band die meer dan duidelijk de roots heeft in de oudere garde van doom. Niet moeilijk, aangezien de band al een goeie veertien jaar bestaat. Zoals het hoort, sleept dit album net genoeg, al is het ook wel aangenaam om te horen dat de gitaar meer dan centraal staat.
In tegenstelling tot vele acts vandaag de dag, kiest Syrach voor een vrij ruw en ongepolijst geluid te hanteren om hun muziek aan de man te brengen. Gewaagd, maar het past wonderwel bij de totale sfeer van dit album en die is rauw. De gromzang van Ripper is behoorlijk verstaanbaar maar behoorlijk ziekelijk en de gitaarlijnen kronkelen en draaien zich rond de logge ruggengraat die bas en drums vormen. Veel tijd voor extra sferische melodieën heeft de groep niet, al wordt de broodnodige variatie nergens vergeten. Dat mag ook wel, aangezien de meeste nummers geheel in stijl afkloppen op zeven minuten of meer. Qua opbouw kiest de band geregeld voor licht afwijkende songstructuren, net als het oude Paradise Lost. Het valt trouwens naar het einde van de plaat op hoe dicht deze jongens de bende van Nick Holmes en kornuiten soms benaderen. Vooral 'The Twilight Enigma' heeft die typische oude Britse vibe. 'The Firm Grip Of Death' duurt dan weer iets te lang om tot het einde te kunnen boeien, maar tien minuten vullen is dan ook geen sinecure. De song die het meest opvalt is 'Semper Ardens', omdat daar de zangeres van Octavia Sperati mag komen meekwelen en dat zeer verdienstelijk doet, wat het nummer een extra trap onder de kont geeft. Op het eerste gehoor is er misschien niet bijster veel variatie te vinden, maar wie Syrach een tweede kans geeft zal snel horen dat het allemaal best genietbaar is.
De nieuwe wereldleider inzake doom is met Syrach niet opgestaan, maar wie de muziekstijl een warm hart toedraagt zal zich zeker geen buil vallen aan dit album. Door de band genomen is 'Days Of Wrath' een lekkere plaat, die evenwel naar meer doet verlangen.
Meer over Syrach
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
