Weeral een bandje dat netjes in de rij volgt van de semi-chaotische metalcore met keyboards en daardoor past naast Winds of Plague of The Devil Wears Prada. Tasters is een Italiaans gezelschap dat zich vooral richt op de markt van de jongere liefhebbers van zwaardere muziek, en dat blijkt uit elke noot die hier gespeeld wordt. In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, is dit dus enorm op veilig gespeeld en wordt elk risico, elke afwijking geschuwd.
Het goede nieuws is dat de heren wel degelijk weten hoe ze een deftig potje muziek moeten spelen. De productiewaarde is top en alles klinkt als een klok. Daardoor denkt een argeloze luisteraar al snel dat Tasters beter is dan eigenlijk waar is. De songstructuren kennen geregeld een vorm van georganiseerde chaos, waarin bizarre tempowisselingen of afwijkende riffs opduiken, maar nooit op een manier die stoort of wringt. Nochtans kan een wringende lijn net alles een stuk interessanter maken.
Vocaal gesproken is er meestal ruimte voor een zalvende cleane zangstem, die erg popgericht aandoet. Dat botst vaak met de iets steviger muziek, maar dat contrast heeft wel een zekere charme. Toch mag ook van tijd tot tijd een rauwere zanglijn de intrede doen, maar dat is eerder sporadisch en voegt alweer weinig toe aan het geheel.
Het ergste is dan nog dat de band veel van zijn breaks en breakdowns belachelijk hard telefoneert. Na grof geschat anderhalve noot muziek weet een luisteraar al hoe het verdere verloop van het nummer zal zijn, weet iedereen precies waar Tasters gaat vertragen, waar het pompt en wanneer de cleane refreinen opduiken. Die voorspelbaarheid is het grootste euvel aan een album dat echt nergens opvalt of verrast.
Met 'Reckless 'Till the End' heeft Tasters een album gefabriceerd dat binnen de metalcore zo verdraaid op veilig speelt en zodanig weinig nieuws biedt, dat het hoegenaamd niet zal opvallen binnen de grote groep. Voer voor de fanaten, met andere woorden.
