The Bony King of Nowhere is niet alleen de ondertitel van het Radiohead-nummer 'There There', maar tevens het alter ego van songsmid Bram Vanparys. In 2006 won zijn groep het Gentse pop- en rockconcours De Beloften en op basis van een veelbelovende demo schopte hij het een jaar later zelfs tot op het podium van Pukkelpop. Live bleek The Bony King echter op zoek naar zichzelf en leken de songs het demostadium nog niet helemaal ontgroeid. Daar komt nu verandering in, want debuutplaat 'Alas My Love' straalt een muzikale maturiteit uit die men niet meteen zou verwachten van een tweeëntwintigjarige.
Onder impuls van producer Koen Gisen (tevens de wederhelft van An Pierlé) verpakt Vanparys zijn intimistische fluisterliedjes in vernuftige arrangementen waar Thom Yorke en Radiohead nooit ver weg zijn. Opener 'The Sunset' drenkt zijn licht nasale zangpartij en Spartaans gitaargetokkel in percussieve beats en elektronische accenten, terwijl jazzy gitaren en een warmbloedige ritmesectie de plak zwaaien in het luisterrijke 'Everything I Like'. De titeltrack is schoonheid in zijn naakte essentie: meer dan ontdubbelde zang, akoestische gitaar en speelse handjeklap heeft The Bony King of Nowhere niet nodig om dodelijk efficiënt te zijn. Met zijn schuifeld ritme straalt 'Taxidream' dan weer een aanstekelijke nonchalance uit die het leven een stuk draaglijker maakt. De speelse banjo in '(Adrift)' knipoogt op zijn beurt naar de folk van Iron and Wine, vooraleer de heerlijk slepende pianoballade 'My Invasions' het licht mag uitdoen.
Zijn eersteling beslaat nauwelijks een half uur, maar The Bony King of Nowhere tilt het singer-songwritergegeven naar een hoger niveau dan de meeste van zijn collegae. 'Alas My Love' verrijkt klassieke gitaar en fragiele stem met een uitgekiende instrumentatie die geen noot te veel speelt. Diegenen die zich op het Gentse conservatorium nog luidop afvroegen of Vanparys wel genoeg talent had, mogen hun C4 alvast indienen.
Meer over The Bony King of Nowhere
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
