Het is duidelijk dat niet elke Amerikaanse wind het Europese continent bereikt. Neem nu The Fleshtones, een garagerocklegende die zijn oorsprong kent in het New Yorkse CBGB zo'n dikke dertig jaar geleden. Net als generatiegenoten The Ramones of The Cramps heeft ook dit kwartet de gewoonte platen aan de lopende band uit te braken. Verschil is dat dit combo nog steeds de pijp niet aan Maarten heeft gegeven en met een vette knipoog richting jaren '60 rock'n'roll- en surfmuziek zelfs anno 2008 nog releases uitbrengt. Toch zal de naam van deze band allicht veel vraagtekens oproepen. Dit zeventiende muzikale kindje, 'Take a Good Look', verraadt in elk geval niets van de biologische ouderdom van de heren en biedt leuke, frisse en prima afwisselende muziek.
Vitaal, dat is een term die The Fleshtones zeker op het lijf is geschreven. Door er zo'n twaalf songs in een half uurtje door te jagen, houden de heren deze cd heerlijk energiek. Een brede glimlach, een lichte punkattitude en strak, opgewekt en niet al te wild spel doet meteen vermoeden dat dit kwartet fan is van oudere rock'n'rollplaten. Zo opent 'Take a Good Look' in heerlijke 60's stijl met handengeklap, "Well come on" en een gezapig rock'n'rollmelodietje op hammond: eenvoudig en doeltreffend. Hetzelfde geld voor de surfgitaar, de samen gezongen refrein en het wilde cimbalenwerk dat er in 'Shiney Heinie' op volgt. Dit kwartet heeft duidelijk gevoel voor melodie en weet Elvisfans, vespafreaks en cowboys perfect te verzoenen. Meestal gebeurt dat zelfs op een vrij gevatte en pittige manier, hoewel Fleshtones zich evengoed te buiten durven gaan aan plattere partymuziek, zoals het spiegelgladde rock'n'rollnummer 'This Time Josephine', dat live misschien feestelijk kan klinken, maar op plaat nogal gedateerd overkomt. Hetzelfde gevoel heerst bij de opvolger 'Ruby's Old Time', dat b-filmbeelden oproept van college-maatpakjes en nerds op hun eerste schoolbal. Maar plaats daar dan heerlijk swingende blueskrakers als 'New York City' of 'Feels Good to Feel' tegenover (die trouwens al even fout klinken) en het komt weer helemaal goed. De titeltrack die van de Stones geleend lijkt en met een neutraal doordravend bluesspel en een eindeloos parlando van hippe uitspraken de cd afsluit, bewijst in elk geval dat deze heren perfect weten hoe ze kunnen uitpakken met krachtige muziek.
Gelieve de titel van deze plaat voor waar te nemen. Waar The Fleshtones bij een eerste beluistering nogal goedkope en oude rock'n'roll lijken te maken, blijkt het hier in feite te gaan om sterke, vrolijke en vooral erg leuke collegemuziek. Aangezien het geen enkele moeite kost om 'Take a Good Look' enkele keren na elkaar af te spelen en de cd elke keer leuker en leuker wordt, loont het om dit schijfje enige tijd in de speler te houden. Zonder het nodige relativeringsvermogen is het echter misschien beter na twee minuten de boel stop te zetten.
Meer over The Fleshtones
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
