The Order of Apollyon mag dan al een nieuwe naam zijn, de heren die schuilgaan achter dit collectief zijn dat allerminst. Zo komen er mens van Aborted, Akercocke en Cradle of Filth meespelen. The Order of Apollyon is overduidelijk black metal, met een licht modernistische inslag. De genadeloze slachtpartijen die dit album telt, zijn echter stevig in de traditie geworteld, met veel snelheid en een venijnige sfeer.
De invalshoek van deze band is, zoals de albumtitel aangeeft, de zwakheid van het vlees. Met tien blasfemische beuksongs hameren ze dat principe er zonder veel poespas in. Door de wat schelle klank lijkt het in eerste instantie alsof de nummers weinig variatie kennen, maar dat is schijn. Onder de licht industriële productie schuilen vernuftige tracks die zich na een paar luisterbeurten openbaren als de kleine pareltjes die ze zijn.
Drummer Dan Wilding houdt het tempo constant hoog, maar in tegenstelling tot veel van zijn collega's, stopt hij bijzonder veel variatie in zijn drumwerk. Dat geeft 'The Flesh' een lekkere drive mee die anders bij hersenloos doorblasten snel verloren zou gaan. Achter de snijdende ritmepartijen schuilen links en rechts beangstigende melodieën die als thematische gehelen door de plaat zweven. Het enige nadeel is dat op het eerste gehoor de plaat wat te lijden zou hebben van een mindere productie, maar dat is niet waar: precies door die wat machinale klank vindt de band beter aansluiting bij de machinalere black metalacts, die vaak er zeer goed in slagen een algeheel gevoel van misantropie uit te stralen.
De kwaliteit van het gebodene is consistent, maar een nummer als 'Ich Bin Das Licht' steekt er toch bovenuit dankzij het wel erg bruut gebrulde refrein. 'L'Orgueil' is dan weer zonder twijfel een van de meer sfeervolle songs, met een heerlijk rondspokende melodie. 'Never' is een afwisselend beukmonstertje, geschikt om de meest nabije medemens tot pulp te herleiden.
'The Flesh' is een geslaagd plaatje, dat misschien nog net die extra vonk mist om werkelijk groots te zijn. Hoe het ook zij, dit is wel een misantropisch en duivels hard album, dat liefhebbers van zwart metaal zeker moet kunnen bekoren.
Meer over The Order of Apollyon
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
