De Marquee club is een zaal die zich met recht en reden legendarisch mag noemen: elke grote naam uit de muziekwereld stond hier op de planken. The Rolling Stones, Dire Straits, Iron Maiden, Motörhead, David Bowie: de lijst is eindeloos. Tijdens de jaren '80 stonden ook de Quireboys (toen nog de Queerboys) hier regelmatig op de affiche en begonnen ze een trouwe fanbasis op te bouwen. Nadat ze in 2004 door Engeland hadden gereisd met de Monsters of Rock tournee sloten ze af in de Marquee Club, waar het voor hen ook begon.
De band is duidelijk goed ingespeeld door de afgewerkte tournee en zet technisch gezien een solide set neer. Frontman Spike heeft door de jaren een stevige rasp op zijn stem gekregen maar is nog steeds toonvast, wat ook blijkt tijdens de ballade 'I don't love you anymore'. The Quireboys spelen ouderwetse rock 'n roll en wijken hier geen moment van af. Hun mosterd halen ze vooral bij de grootheden uit het genre. Het tweede nummer van het optreden, 'Misled', klinkt bijvoorbeeld erg sterk als 'Old Time Rock 'n Roll' van Bob Seger. Ook de opzwepende pianodeuntjes van Jerry Lee Lewis zijn nooit ver uit de buurt. De rest van de set tapt uit hetzelfde vaatje: een rockband die zich erg bescheiden opstelt en niet te vaak het avontuur opzoekt. De solo's mogen gerust wat scherper, het drumwerk wat uitdagender en opzwepender. Wat wel voor animo zorgt is de pianobegeleiding, die bij veel nummers voor een extra swing zorgt. Mede door deze piano klinkt de muziek van de Londense rockers ook lekker ouderwets. In de opname domineert de zang echter, waardoor de energie die normaal een liveoptreden kenmerkt wat verloren gaat. De beste momenten van de cd zijn dan ook de solo's, omdat de geluidsmix bij deze stukken wel tot zijn recht komt.
De cd opent met de introductie van zanger Spike: "How are you doing? We're the Quireboys and this is rock 'n roll!" Een mens kan zich afvragen of het allemaal nog wel zo rock 'n roll is als de buikjes gaan overhangen en de groupies de vijftig passeren. Aan enthousiasme echter geen gebrek: 'Live In London' is een leuk optreden maar het geheel is niet goed genoeg opgenomen om een release te rechtvaardigen.
