Wie een spreekbeurt doet over punkrock in Vlaanderen, kan maar best even The Rocket – en zeker vaste kracht en frontman Stijn Debontridder - aanhalen. De band draait niet enkel al vijf jaar mee in de sector, maar heeft inmiddels ook al tal van leden versleten, wat de link met bevriende groepen als Gino’s Eyeball, Get off My Shoes, Second Base en bevriende labelgenoten Homer (met wie The Rocket nog een split DVD opnam) verklaart. Verder is The Rocket natuurlijk ook al jaar en dag één van de huisband van het sympathieke Aarschotse label Funtime. Met nieuwkomer en tweede volwaardige langspeler ‘Not Everyone Grows Up to Be an Astronaut’ breien de netjes gekostumeerde heren een nieuw hoofdstuk aan hun turbulente muzikale historie: eentje van vertrouwde ingrediënten, alledaagse boodschappen en bijbehorende kwaliteit.
“Somewhat redone. Somewhat remade. A little different but we’re still the same band…”. Stuurman Stijn Debontridder en zijn schare nieuwe kompanen (die op het digitaal tussendoortje ‘Growing Pains’ vorig jaar hun opwachting maakten) lijken zich in openingssong ‘Ready to Make Waves’ wat te verontschuldigen. Tegelijkertijd snoeren ze critici meteen de mond. Wie grote vernieuwing verwacht, is eraan voor de moeite. The Rocket blijft zichzelf en staat voor harmonieuze punkrock met continu meerstemmige of ontdubbelde zang en een (voor het genre wat ongewone) ondersteuning met nogal kitscherige keyboardmotiefjes. Termen als ‘puberaal’ of ‘universitair’ zijn niet meer van toepassing op de leeftijd van de band, maar kunnen – in hun positieve betekenis - nog wel gelinkt worden aan hun muziek.
Aan jeugdig enthousiasme ontbreekt het dus nog steeds niet. Zowat elk van de twaalf songs is gezegend met een vlotte melodie, een fijn vierakkoordenschema waar steevast een hoge snaartune op wordt gelegd. Een song als ‘Taken by Surprise’ met een hoog volksliedgehalte doordat het thema op de keys wordt gespeeld, haalt het beste van een band als The Offspring uit de kast. Verwacht echter geen alledaagse tienerpunkrock. Ook al klinkt The Rocket erg braaf en wat gladjes, dit gezelschap beperkt zich al lang niet meer tot de eenvoud van een strofe-refrein-strofe structuur, maar durft geregeld een extra brug inbouwen, van ritme wijzigen of instrumenten tot mooi vullende stiltemomenten dwingen.
Dit album gaat ook niet over wilde liefdesprikkels of puberale gevoelens van zogenaamde onmacht, maar over gesetteld en tevreden zijn. Vijf jongens zitten op de hoes in een sofa en kijken naar een wereldbol, duidelijker kan de boodschap niet zijn. ‘Close to Paradise’ bedankt de schoonheid van een eigen gezin en de grenzeloze liefde die dit uitstraalt. Afsluiter ‘The Persevering Way’ geeft dan weer duidelijk aan dat de band geen uitdagingen meer hoeft te nemen en het allemaal al wel meegemaakt heeft (iets wat ook de albumtitel wat aanhaalt).
‘Not Everyone Grows Up to Be an Astronaut’ presenteert meer van hetzelfde, net zoals de band belooft. Fans van vlotte punkrock weten wat dat betekent: een nieuwe reden om een van hun favoriete bands te koesteren. Wie op zoek was naar vernieuwende muziek en niet houdt van herhaling van vertrouwde formules, druk ‘stop’.
