Organiseer een wedstrijd 'meest omslachtige groepsnaam' en deze groep wint hem gezwind: na hun eerste album voegde A Silver Mt. Zion een appendix toe aan zijn naam omdat de bezetting eveneens uitbreidde. 'This is Our Punk-Rock' is het tweede album na die verandering.
De groep omvat 6 professionele artiesten (waaronder 3 leden van Godspeed You! Black Emperor), voor de gelegenheid aangevuld met een amateurkoor en een horde percussionisten. Stichter Efrim zocht een uitlaatklep die hij in de negendelige bezetting van GY!BA niet kon vinden en vond die in A Silver Mt. Zion: gitaar, viool, bas en cello helpen hem daarbij.
De cd is een protest tegen de verregaande urbanisering: of het nu gaat om een onpersoonlijk woonproject in hun woonplaats Montreal of om een militair kamp. Vandaar ook de titel (punk als protest). 'This is our Punk-Rock' herbergt 4 lange nummers van elk ongeveer een kwartier. Wat daarin meteen opvalt is de voortdurende aanwezigheid van vocalen. Dit in contrast met het vroegere werk van A Silver Mt. Zion, waar meer de nadruk werd gelegd op meditatieve en meestal stemloze nummers. De toon wordt meteen gezet in 'Sow some Lonesome Corners so many Flowers Bloom", waar een soort gemeenschappelijk protestgevoel wordt opgewekt door het amateurkoor: de simpele tonen en dito tekst ('fa-sol-la') nodigen uit tot meewiegen met het hoofd enerzijds, neuriën anderzijds. Naarmate het nummer quasi letterlijk naar zijn einde sluipt, zwelt ook het volume van de stemmen aan, die bijna machinaal hun 'fa-sol-la' blijven herhalen. Omdat repetitiviteit misschien veiliger en frequenter gebruikt wordt in instrumentele tracks werkt een drummer zich de laatste minuten de ziel uit het lijf om het nummer voldoende kracht te geven.
In de volgende nummers toont de groep nogmaals zijn troeven: instrumentaal ijzersterke composities die een enorme kracht blijven uitstralen, zelfs als het volume tot een minimum wordt herleid. Ietwat verrassend misschien is het (laat) invallen van Efrim's stem ('Babylon was Built on Fire, Starsnostars'), die misschien beter geïnterpreteerd wordt als de stem van zijn ziel (om in het spirituele karakter te blijven): veel zanglessen blijkt hij immers niet gehad te hebben. Misschien is zijn gezang zelfs overbodig: viool en bas maken alléén de stemming, meer elementen zouden de sfeer wel eens kunnen schaden. Gelukkig blijft dàt binnen de perken en een heerlijk knagend gevoel van melancholie blijft doorheen het nummer opduiken, ondermeer door de viool af en toe boven het klagerige gezang te doen uitkomen én die te doen afwisselen met korte gitaaraanslagen.
Spijtig genoeg krijgt Efrims stem nog teveel aandacht aan het begin van het derde nummer: het lijkt pas écht te starten bij het invallen van de drum, die in dialoog treedt met viool en cello. Het nummer sterft langzaam en mooi met de stem van Efrim die voor het eerst écht passend klinkt.
Het laatste nummer combineert akoestische gitaar met piano en viool en heeft meer weg van een luchtige song zonder veel diepte. Iets dat echter ruimschoots gecompenseerd werd in de vorige 3 nummers.
Intussen bevestigt Efrim nog maar eens dat A Silver Mt. Zion een andere richting is ingegaan: de stem nadrukkelijk op de voorgrond, afgewisseld met langgerekte melismen van instrumenten en tonen, al zijn die melismen alleen al genoeg om écht van deze groep te houden.
Meer over The Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra-la-la Band with Choir
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
