Het debuut van deze legendarische Australische indieband, 'Treeless Plain', kon niet ontbreken in het rijtje heruitgaven door Domino. Om het tijdsdocument helemaal te perfectioneren, heeft het label er zelfs voor gekozen om de dertien klassieke songs van deze plaat aan te vullen met een mini-liveconcert en een voorafgaand interviewtje met frontman David McComb. De energieke jeugdigheid die van deze inmiddels vijfentwintig jaar oude plaat afstraalt werd, in combinatie met de uitmuntende kwaliteiten van componist McComb, overigens door de band nooit meer geëvenaard. Dat rechtvaardigt meteen het opzet om dit album even terug onder de aandacht te brengen.
Het loont de moeite om deze cd even terug te plaatsen in zijn oorspronkelijk tijdskader. Begin jaren '80 ontsnapte de Australische muzieksector immers niet aan de synthpop- en hitparadebeweging die de wereld overspoelde. Hierdoor vergrootte de drang naar alternatieve, authentieke gitaarmuziek die teerde op de herinnering aan protestzangers als Dylan of psychedelische golven van The Doors en Velvet Underground. Het is uit deze typisch Amerikaanse beweging dat Dave McComb zijn mosterd haalde en combineerde met folk-, country- en bluesingrediënten uit het Australische continent. Het eindresultaat is opmerkelijk tijdsbestendig en krachtig, hoewel ook op deze plaat de onrustige geest van de songschrijver reeds de kop opsteekt.
Dit studiodebuut heeft alle kenmerken van een sterke plaat in zich: goede melodieën, opvallende teksten, songs die soms bewust een kwartdraai rechts nemen. Verder schuilen een veelvoud aan muzikale ideeën onder een vlag die zelfs na twee decennia nog kaarsrecht staat. Vooral een jeugdig enthousiasme en een vaak erg onvolgroeide uitstraling heeft deze Triffids-plaat indertijd geen windeieren gelegd. Neem enkel al de memorabele opener 'Red Pony', die een stevig arrangement met strijkers en piano plaatst tegenover een vocaal erg onzekere en zelfs aarzelende David McComb. Van diezelfde aarzeling blijft dan weer niets over in het ijzersterke 'My Baby Thinks She's a Train', een heerlijk wandelende bluessong met een dijk van een tekst in de typisch verhalende Triffids-stijl. Twaalf songs lang schippert deze cd tussen ingetogenheid en gecontroleerde losbandigheid. Om echt van een wonderkind te spreken bevat 'Treeless Plain' iets te veel foutjes en te weinig 'aha'-momenten, wat niet wegneemt dat songs als 'Hell of a Summer' of 'Place in the Sun' toch erg veel moeite doen het etiket 'memorabel' te krijgen.
Het toemaatje bij deze heruitgave, een liveconcert van vlak voor de verschijning van de oorspronkelijke plaat, toont de prille bandleden langs een ruwere, ongeknede kant. Het vervolmaakt de historische waarde van dit zonder meer leuk document.
Meer over Triffids
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
