Het ondergrondse Duitse label Karlrecords houdt ervan nieuwe dingen te ontdekken en druppelsgewijs uit te brengen, maar hanteert een strenge kwalitatieve selector. Een half jaar na de achtste release, verschijnt het volgende opvallende werk: een tweede album van het relatief prille Italiaanse duo Ulna. Op zijn vier jaar oud, eveneens op Karlrecords verschenen debuut ‘Frcture’ bewezen Andrea ICS Ferraris (laptop, instrumenten) en Valerio Zucca Paul (laptop, synthesizer) al een grote interesse te hebben voor zowel de gemoedelijkheid van IDM en “intelligente elektronica” van de jaren ’90, alsook futuristische, industriële drones en click’n’cuts. ‘Ligment’ puurt die interesse op een erg gedetailleerde wijze verder uit.
Ulna gaat voor nanotechnologie. Een quasi permanent, minimaal gefrutsel en geknisper op de achtergrond zorgt voor een buitenaardse uitstraling die met verhakkelde beats, breaks en samples wordt verweven tot een cyborgachtig schouwspel. Gelukkig geeft het duo zich niet helemaal over aan zijn mechanische geestdrift. Warm inkleurende achtergrondtonen en analoge klanken sussen deze soms nogal fragmentarische muziek. Of het bindmiddel nu de diepe dubbas van de soms bijtredende Mark Beazley (Strings of Consciousness) is, een funky groove of fonkelende IDM-geluiden, er wordt meestal gezorgd voor een factor die zorgt voor herkenning, structuur en emotie. Zo balanceert dit album op het randje van hyperkinetische en neurotische taferelen, maar valt er nooit af. Een geigerteller met onheilspellende drones en diepe, korte pulsen (‘Rsetta’), een nevelwolk van uitgevaagde goatrancebeats met botsende knikkers (‘Frgmenta Tn’), kibbelende robots en opeengestapelde machinale geluiden: alles kan zolang het maar mechanisch en bevreemdend klinkt. Zingt gastzangeres Barbara de Dominicis nu voluit in het met veel achterstevoren geplaatste, mistige klanken en druppelende geluiden gevulde ‘Chrnc Sleep Db’? Zelfs in deze beatloze track, dat als een dankbaar rustmoment overkomt, voorziende twee Italianen een permanent geknisper en gezoem in de verte.
Het is pas wanneer het sfeerscheppend element op de achtergrond verdwijnt en enkel ritmische opbouw en geestdrift overblijven, dat de dreiging van te grote drukte reëel wordt. Bij een totaal verknipt, in verschillende samplebeats duikend ‘Prmary Schl’ aan het begin van de plaat valt zoiets nog te tolereren, maar vooral naar het einde toe wordt een gevoel van ‘teveel’ zo groot, dat de aandacht vreemd genoeg verslapt. Een met rockdrums ratelend ‘Mssv’ vol fonkelsferen en een melancholisch klagende viool biedt bij afloop nog enige melodieuze houvast, maar dan is het toch zeker welletjes geweest.
‘Ligment’ is een plaat vol abstracte elektronica. Het permanente geknisper en gewroet heeft wel wat weg van de wrijving van een ligament op kraakbeen, maar dan toch niet van een gezond gewricht. Dankzij de bijdragen van enkele gasten en een erg subtiele melodieuze inkleuring, weet Ulna voor een bijzonder spektakel te zorgen dat tot aan de rand vol verrassende elementen zit. Dat levert erg gedetailleerde elektronische pareltjes op. Spijtig genoeg loopt het randje echter ook soms over.
