Hoewel onze eigenste Brass Band Willebroek al een vijftal jaar de beste brassbands van het Verenigd Koninkrijk zwaar op de hielen zit, met als hoogtepunt de Europese titel in 2006, blijft Noorwegen het niet-Britse brassbandland bij uitstek. In dit land met amper 4,5 miljoen zielen – op een vierkante kilometer krijg je met dertien inwoners gemiddeld nog geen halve brassband bijeengeschraapt – betraden in 2006 niet minder dan 64 bands het strijdperk. België haalt nog geen kwart van dat aantal bij elkaar.
Bovendien staat de Noorse brassbandwereld een stuk opener voor vernieuwing en verandering. Daarom slagen de Noorse bands er jaar na jaar in om het kruim onder de vooral Engelse dirigenten te lokken voor hun concours: Russell Gray, Allan Withington, David King en Robert Childs, maar ook onze eigen Frans Violet zijn er kind aan huis. Een van de trendsetters (naast Howard Snell) was ongetwijfeld Ray Farr, die een tiental jaar geleden met Eikanger-Bjørsvik zijn zin kon doen met arrangementen van Metheny, Zawinul en Zappa, iets wat in zijn conservatieve thuisland ondenkbaar was. Om een werk als het plichtwerk 'Klang (!)', hier uitgevoerd door de winnaars van Stavanger Brass Band, op de Britse eilanden te brengen moet je nog steeds veel lef hebben. Componist Ørjan Matre schreef het werk vijf jaar geleden – hij was amper 21 – en door de dissonanten en de twee elektro-akoestische brugjes is het werk nog steeds even baanbrekend als bij de première.
De Noorse kampioenschappen leveren elk jaar een dubbel-cd op die minstens even boeiend,zoniet boeiender is dan die van de Britse of zelfs Europese kampioenschappen. Bovendien beperken de samenstellers zich niet louter tot de hoogste divisies. Op deze editie staan niet minder dan drie nagelnieuwe werken: 'Guovssahasat' (of zoals de Sapmi alias de Lappen het noorderlicht noemen), 'Cantigas' (het winnende keuzewerk in de elitedivisie) en 'Babylonian Tablets'. Met het laatstgenoemde werk van Geir Davidson werd de Tromsø Brass Band slechts elfde in de eerste divisie. Het werk, dat gelukkig niet werd weerhouden, refereert zowel naar oosterse stijlen als naar middeleeuwse Europese muziek en is een fascinerende veelkleurige luisterervaring. 'Guovhassat' is een compositie van Per-Anders Emilsen en mede door de sterk gelijkende passages duurt het helaas een aantal intense luisterbeurten vooraleer het stuk kan beklijven. Met het 20 minuten lange, tweedelige 'Cantigas' behaalden Robert Childs en Manger Musikklag terecht de titel van best keuzewerk. Basis voor de compositie was de cantiga, een middeleeuwse monofone liedvorm van het Iberische schiereiland.
Tussenin is er ruimte voor ouder werk, zoals 'Kaleidoscope' van Sparke, 'Paganini Variations', van en het steeds opnieuw rakende 'Trittico' van Ellerby, werken die stilaan vergeten worden in concours maar hun tijdloze karakter weten te behouden. Dieper ingaan op al deze werken en uitvoerders zou echter te diep leiden, maar dat 'Highlights Of The Norwegian Brass Band Championships 2006' een enorme aanrader is voor brassbandminners lijdt geen enkele twijfel.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
