'When the Cat Returns, the Mice are Fucked' is de laatste sampler van het Southern-label. Zoals de compromisloze titel al doet vermoeden, schuilen er achter Southern geen mainstream platenbazen. Dat is ook te merken aan de selectie van deze verzamelaar. Zo is er duidelijk niet gekozen voor de gevestigde waarden – "respect" voor wie van meer dan drie van de negen bands die het hoesje sieren al ooit gehoord heeft – maar wel voor jonge nobele onbekenden. Ook een duidelijke lijn doorheen de nummers is er niet te vinden, of het moet "diversiteit" zijn. Metal, postrock en blues, allemaal hebben ze hun plaats bij Southern.
Southern staat vooral bekend om zijn uitstekende indie- en postrockbands. Het is niet allemaal nieuw en onbekend dat de klok slaat. Zo vinden we met Karate, de jazzrockers uit Boston, een echte naam binnen het genre terug en een van Southerns paradepaardjes. Eerder dit jaar hielden ze het jammer genoeg voor bekeken - zanger Geoff Farina had gehoorproblemen - maar met het uitstekende 'Water', een song van hun laatste plaat, lijken ze heel even terug van weggeweest. Subtiel drum- en baswerk, een spaarzame en beheerste gitaar en Farina's ingetogen zang zetten moeiteloos een gelaten, jazzy sfeer neer. Zonder twijfel het hoogtepunt van het album. Het instrumentale 'Jimmy Chicken Island' van Slow Loris borduurt verder op dezelfde sfeer, maar zoekt met een slepende trompet en melancholische gitaren naar nog meer dromerigheid. Darediablo, een nieuwe band, verkent dan weer de andere kant van de instrumentale postrock. Strakke drums en ritmisch gitaarwerk met veel breaks en stijlwisselingen zorgen ervoor dat 'Apache Chicken', de openingstrack van de verzamelaar, nooit gaat vervelen. Perfect op elkaar ingespeelde postrock die naar meer doet smaken.
Maar zoals gezegd laat deze plaat vooral de diversiteit van Southern aan bod komen. Zo sluit Todds 'Butler's Portion' instrumentaal aan bij het strakke drum- en gitaarwerk van Darediablo, maar is het toch vooral de schreeuwende en zelfs gruntende Craig Clouse die de aandacht naar zich toe trekt. Inventieve metal met een goede dosis energie en gitaargeweld, al is zoveel gebrul wel even wennen. Idem, zij het op een heel andere manier, voor de accordeon- en vioolmuziek van Miss Murgatroid & Petra Haden, die binnenkort hun debuut bij Southern uitbrengen. Hun hoge vrouwenstemmen en vreemde uithalen hebben een hoog toneelgehalte, iets wat we niet meteen Southern associëren. Pas met een full-album zal duidelijk zijn of de dames meer dan een gimmick zijn. Minder tierlantijntjes bij William Elliott Whitmore, een vintage bluesmuzikant: meer dan een akoestische gitaar en een voet om de maat te tikken heeft hij niet nodig om zijn verhalen vertellen. Ook zijn rauwe stem past helemaal binnen de traditie en doet de geest van Johnny Cash weer opflakkeren.
'When the Cat Returns, the Mice are Fucked' is geen fantastische plaat, daarvoor is de kans dat de luisteraar zowel van postrock, metal, operette als blues houdt net iets te klein en klinkt de plaat te weinig als een geheel. Als kennismaking met een van de interessantere indielabels van de laatste tien jaar is deze sampler dan weer wel uitermate geschikt. En dat was, gezien de budgetprijs, wellicht ook de bedoeling.
Meer over V/A
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
