De 'EMI Classics Debut Series' wijdt zich aan het promoten van jonge, beloftevolle muzikanten of ensembles. Die krijgen de kans om een volledige cd op te nemen, als visitekaartje als het ware, in de best denkbare omstandigheden van de opnamestudio's in 'Abbey Road' in Londen. Dit visitekaartje is van het Taiwanese Formosa Strijkkwartet, dat in 2003 opgericht werd en in 2006 de prestigieuze London International String Quartet Competition won. De vier muzikanten houden er verder nog een rijkelijk gevulde carrière als orkestmusici en solisten op na, maar op deze cd laten zij hun potentieel als kwartetmuzikanten horen, met een programma dat vier verschillende stijlperiodes – klassiek, romantiek, laat-romantiek en impressionisme – omvat. Het veertiende strijkkwartet in G van Mozart wordt gevolgd door het kwartet van Claude Debussy, het 'Quartersatz' in c, uit een verder onafgewerkt strijkkwartet van Schubert en de Italienische Serenade van Hugo Wolf.
Wat meteen opvalt is het grote enthousiasme waarmee de vier muzikanten deze muziek aanvallen, net als de krachtige, robuuste klank van hun ensemble. Of het nu gaat om de levendige finale bij Mozart of de levenslustige serenade van Wolf, elke frase klinkt energetisch en vol overgave. Een dominante cello zorgt voor een stevige basklank in dit kwartet, wat niet altijd een onverdeeld succes is; een ietsje lichtere klank had voor wat welkome variatie kunnen zorgen. Want dat is meteen een zwak punt op deze cd: door zich meteen op vier totaal verschillende stijlen en componisten te werpen, nam dit Formosa Kwartet het risico dat deze muziek allemaal wat op dezelfde manier benaderd zou worden. En hoewel het onfair zou zijn om te zeggen dat Mozarts muziek helemaal op dezelfde manier gespeeld wordt als Debussy, lijkt soms het alsof Wolfs 'Italienische Serenade' een vijfde deel aan Debussy's kwartet ware, net zoals Schuberts 'Quartetsatz' nog bij het kwartet van Mozart hoorde, waarop het onmiddellijk volgt. Er wordt uitsluitend met een weliswaar erg verzorgde, klankkleur gespeeld. Er wordt dus nogal vaak een middenweg betreden, wat het speelse, het lichte uit Mozart haalt, bijvoorbeeld, of het vertwijfelde karakter uit Schuberts muziek.
Maar verder belooft dit ensemble bijzonder veel. Deze vier werken worden erg muzikaal uitgevoerd, vol contrasten en scherpe accenten in Schuberts muziek en met veel gevoel voor de constant veranderende harmonieën bij Debussy. Heel mooi en ritmisch bijzonder precies is het scherzo ('assez vif et très animé') uit dit kwartet, met zijn verrassende afwisselingen tussen 'arco' en 'pizzicato' noten. Een van de weinige echt serene momenten van de cd wordt gevormd door Debussy's trage deel, met zijn quasi-oosterse melodielijnen, al was in deze uitvoering een beetje meer aarzeling, dat beetje meer introvertie niet misplaatst geweest. Mozart komt misschien het minste over, vooral omdat nergens echt die elegantie van het achttiende-eeuwse classicisme benaderd wordt. Maar ook hier valt vooral die onstuitbare energie van dit kwartet op, die deze muziek op een zeldzaam enthousiaste en energieke manier weet te brengen.
Meer over V/C
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
