Het platenlabel EMI heeft er iets van weg om haar artiesten als sterren te presenteren – men hoeft maar naar de cover van deze cd te kijken, met daarop de Engelse trompettiste Alison Balsom in een glamoureuze baljurk om een idee te krijgen van wat dat betekent. En zoiets schept geen al te hoge verwachtingen voor een cd met daarop enkel bewerkingen voor (moderne) trompet van een handvol bekende barokke, Italiaanse concerti, stukken die oorspronkelijk voor viool of hobo geschreven zijn. De opzet en presentatie doen een verzameling grijs gedraaide klassieke hits vermoeden in behoorlijk anachronistische bewerkingen. Toch stelt deze cd, met daarop zeven concerti van Vivaldi, Cimarosa, Marcello, Albinoni en Tartini niet echt teleur.
Vivaldi’s concerto voor viool (trompet dus, hier), strijkers en continuo in a, RV356 opent de cd en doet meteen veel om de luisteraar voor zich te winnen: Balsom start vol enthousiasme, met evenveel energie als een barokviolist deze virtuoze concerti zou aanpakken. Balsom heeft trouwens in het Scottish Ensemble een knappe begeleiding achter zich staan, die leven en enthousiasme in deze Italiaanse muziek blaast. Het langzame deel van Vivaldi’s vioolconcerto in G, RV310 bevat het soort van puntige, droge begeleidingsfiguren die Vivaldi’s muziek fris en op het scherp van de snee houden. En dat zorgt voor een van de grootste pluspunten van de cd, namelijk het feit dat deze werken op een doorgaans eerlijke manier hun arrangement overleefd hebben.
Want, of men het nu eens is met de opzet van dit project of niet, Alison Balsom is een schitterende trompettiste. De concerti geven blijk van een welkom stijlbesef, zeker in de langzame delen die even fijntjes worden gespeeld als wanneer ze op hobo uitgevoerd zouden worden. De barokke meesters, die zelf niet afkerig waren van transcripties, zouden goedkeurend toeluisteren! Minder voor de hand liggend zijn de typerende viool-figuraties in de snelle delen van de vioolconcerti, die zonder meer overgenomen worden in een transcriptie voor trompet en dus wat ongemakkelijk en als weinig kenmerkend voor een trompet overkomen.
Onbekende concerti worden afgewisseld met barokdeuntjes die vaagweg bekend voorkomen. Een voorbeeld van dat laatste is het ‘hoboconcerto’ dat de Australiër Arthur Benjamin samenstelde naar bekende thema’s van Domenico Cimarosa, de laat achttiende-eeuwse Napolitaanse componist. In dat stuk wordt het barokke stijlbesef dat Balsom zo goed handhaaft een handvol keren doorbroken, met een paar vettige uithalen in het hoogste register van Balsoms trompet – af en toe moeten liefhebbers van traditionele koperblazermuziek ook te vriend gehouden worden.
Authentiek zijn deze zeven werken geenszins en een purist gruwelt ongetwijfeld van de anachronistische bewerkingen die EMI hier op cd bij elkaar bracht. Wie zich daar echter over kan zetten, houdt er een prachtige cd met barokke ‘trompet’muziek aan over.
