Victor Démé uit Burkina Faso erfde het muzikale virus van zijn moeder, die alle grote huwelijks-en doopfeesten in geboortestreek Bobo Dioulasso in de 60's met haar fabuleuze stem opluisterde. Desalniettemin heeft het zo'n dertig artistieke jaren moeten duren vooraleer deze gepassioneerde zanger zijn debuut aan de wereld kon presenteren. Zijn bluesfolksongs met een unieke, Zuid-Amerikaanse inslag (salsa, flamenco) heeft dan ook lange tijd kunnen rijpen. Een veelal authentiek Dioula-taalgebruik en een aardige dosis charisma zijn toch leuke kenmerken van dit opmerkelijk debuut.
Démé is een authentieke griot, een West-Afrikaanse troubadour en poëet die in heuse mandingo-bluesstijl op straat zijn boodschap vertolkt. Gewapend met akoestische gitaar maakt de man 'musique du coeur'. Zo is 'Djôn' Maya' met enkel zijn gedempt bluesgitaartje pure passie. Victor Démé weet immers ontzettend veel gevoel en karakter in zijn stem te leggen, wat vooral in de sobere ballades op deze cd prima tot uiting komt. Verstaanbaar is deze muziek nauwelijks (de zeldzame, verhakkelde Franstalige momenten buiten beschouwing gelaten), maar emotionele ladingen kunnen gemakkelijk toegevoegd worden. 'Cherie' is allicht een rechtstreekse liefdesbetuiging, maar waarover 'Djarabi' gaat is een groot vraagteken. Dat neemt niet weg dat in beide nummers duidelijk erg veel overtuigingskracht en liefde zit, beklemtoond door de warme stemvibraties. Op de meeste songs laat de Afrikaan zich bijstaan door een aantal bevriende muzikanten, waarmee hij wijde muzikale horizonten verkent. Zo is 'Deni Mouke Ila' een heerlijk serene laatavondtango (met bonuspunten voor het majestueus pianospel), 'Peuple Burkinabé' een opzwepende Afrobeat en 'Tama Ngnogon' zelfs een heus psychedelisch wervelend moment. Tussen al dat fraais zitten helaas ook een paar zwarte schaapjes. Het op een eenvoudige tokkel voortschrijdend 'Deni Kemba' is erg monotoon en zelfs slaapverwekkend en het eindeloze 'Djabila' volgt dan weer zo'n grillige, onrustige zanglijn dat het ongemakkelijk gaat klinken.
Een plaat opnemen is voor artiesten als Démé in elk geval niet eenvoudig. Ten langen leste (en dankzij internationale steun) heeft de charmezanger zijn eigen platenlabel kunnen oprichten, waarvan deze plaat een eerste resultaat is. Erg uitzonderlijk of magistraal klinkt het allemaal niet, maar enkel al qua authenticiteit en diversiteit kan deze langspeler tellen. Uitmuntende kost voor wereldmuziekfanaten dus.
Meer over Victor Démé
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
