Op deze cd staat een mooie selectie van werken van Mozart voor viool en piano, voor zowel orkest- als kamermuziekbezetting. Naast het zestiende pianoconcerto en een sonate voor viool wordt hier ook een (gereconstrueerd) dubbelconcerto gebracht. Sir Roger Norrington dirigeert zijn Camerata Salzburg, die, verrassend genoeg, hier gewoon op moderne instrumenten speelt.
Wat het dubbelconcerto betreft: Mozart werkte enkel een – bijna - volledige schets van het eerste deel af. De Engelse musicoloog Philip Wilby is er dan ook van uit gegaan dat Mozart de twee andere delen, om praktische redenen, heeft gebruikt in een sonate voor viool en piano, zonder orkest. Zo komt het dat Wilby voor deze opname het eerste deel afwerkte en verder het tweede en derde deel van de sonate KV306 orkestreerde, om zo tot een volwaardig, driedelig concerto te komen. Het is, net zoals het pianoconcerto op deze cd, een grootschalig werk, geschreven voor uitgebreid orkest met hobo's, fluiten, hoorns, trompetten en pauken. Het openingsdeel is groots opgevat en vormt een lange parade van verschillende muzikale ideeën die knap doorgegeven worden tussen orkest en de twee solisten. Dat de twee laatste delen afkomstig zijn uit een sonate laat zich vooral merken door de constante dialoog tussen de solisten, vooral in het trage tweede deel. De orkestpartij beperkt zich hier ook tot enkele zachte akkoorden, zodat een heel intieme sfeer verkregen wordt. Toch nam Wilby de vrijheid om hier en daar enkele bijzondere geslaagde orkestrale gedeeltes in te voegen, zoals aan het begin van de finale, waar het orkest bijna een evenwaardige rol krijgt toebedeeld.
Pianist Sebastian Knauer mag dan wel op een moderne piano spelen, hier laat hij zien dat hij goed thuis is in de wereld van de oude muziek. Hij brengt deze Mozart dan ook met een elegante, lichte aanslag die zijn spel een waar plezier maakt om naar te luisteren. Het fijne en intieme van de pianoforte wordt zo goed bewaard, en dit valt het best op wanneer het orkest niet speelt, zoals in de sonate of de cadenza's van beide concerti. Ook dit orkest speelt met zorg en degelijk besef van stijl. Duidelijke, verstaanbare fraseringen domineren de partijen van de strijkers en de blazers zijn mooi en prominent aanwezig, al wordt hun klank wat snel homogeen, maar dat is eigen aan moderne instrumenten.
Het is een plezier om de Camerata Salzburg en deze twee solisten te horen spelen. Ook de selectie van werken op deze plaat zit goed, want omsloten door twee grootschalige concerti wordt een intieme vioolsonate gespeeld, wat een mooi contrast vormt. Norrington bewijst hier duidelijk dat zijn kennis van historische uitvoeringspraktijk perfect toepasbaar is op moderne ensembles, die zo Mozart op een stijlvolle en interessante manier kunnen brengen. Klasse!
Meer over Wolfgang Amadeus Mozart
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
