Deze release uit 2003 (een verzameling van eerdere Decca-opnames) heeft mij een afspraak doen missen: Ik hoorde de Konzertmusik op.50 in de auto op weg naar Brussel, en ik was zo ondersteboven van dit werk dat ik onmiddellijk i.p.v. richting afspraak richting Fnac ben gereden, om deze 3-dubbele CD met Hindemith's orkestwerken te kopen. San Francisco speelt op en top Amerikaans, maar de muziek van Hindemith verdraagt dit zeer goed. Mattis der Mahler op cd1 vind ik de meeste intense versie van deze symphony-geworden-opera die ik ken, en het bovengenoemde Konzertst�ck is alleen al om zijn ongelooflijk massief eindakkoord (D majeur, en daarmee uit!) de moeite waard.

Nina Stemme is vooral bekend als operadiva, maar met deze cd met onze eigen Jozef de Beenhouwer en ons eigen label Phaedra bewijst ze dat ze ook meer dan haar mannetje kan staan in kamermuziek. De Wesendonck-lieder zijn natuurlijk verplichtte lectuur, en zeker aan te raden in deze versie, maar het gaat hier vooral om die onbekende G�sta Nystroem en onze eigen August de Boeck. de Boeck toont zich hier als een meesterlijk liedkunstenaar, met een eigen stijl, die duidelijk geluisterd heeft naar Faur� en Ravel, maar toch een heel eigen klankidioom wist te ontwikkelen. Nina Stemme vertolkt deze drie componisten met een volle, warme stem, expressief doch nooit overdreven, en met grote gevoeligheid voor de vele kleurige nuances die deze muziek vraagt.

Gewoonweg klasse over de ganse lijn. Er verschijnen wel meer opnames met strijkkwartetten van Mendelssohn, maar zo'n integrale is toch altijd iets speciaal, en in deze handige box zit naast de strijkkwartetten ook een CD-ROM met een documentaire over de opname van het octet op.20. Octet? Emerson zijn toch maar met z'n vieren??? Inderdaad, maar bij wijze van spielerei hebben ze zichzelf gedubt, en zo geven ze een hele nieuwe betekenis aan de uitdrukking 'spelen met jezelf'.

Wat vooral opvalt in deze opname is hoe Jordi Savall weeral erin slaagt om een partituur vaak wordt uitgevoerd, zodat je een soort van 'standaardklank' in je hoofd hebt, vanuit een nieuw perspectief te benaderen, waardoor dit een cd vol levendigheid, gratie en verfijning geworden is. Het ensemble herorkestreert als het ware de Couperin-partituur, en wat deze cd helemaal top maakt, is de zeer goede opnamekwaliteit, die je helaas bij te weinig andere labels vindt.

Zelfs al ben je een doorgewinterd Mahler-fan, met op z'n minst 3 versies van elke symfonie, dan nog is deze cd verplichte kost: Dit is pure magie op plaat gezet. Dit is een live-opname, vanop het Lucerne Festival, en het orkest is samengesteld vanuit het Mahler Chamber Orchestra, dat dan weer voortvloeit uit het Gustav Mahler Jugend Orchestra. Dit Mahler Chamber Orchestra werd opgericht om de leden van Gustav Mahler Jugend Orchestra die te oud werden om met dit orkest mee te spelen toch nog een kans te geven om op absoluut topniveau en met de collega's van weleer mee te spelen. Als je dan weet dat het GMJO van over de hele wereld het allerbeste talent rekruteert, dan krijg je al een eerste idee van wat je mag verwachten. Voeg hieraan dan nog leden van de allerbeste kamermuziekensembles ter wereld toe (... de leden van het Hagen kwartet zijn de pupitteraanvoerders bij de strijkers! Sabine Meyer's blazersensemble leverde de houtblazers!), en diverse sterren uit de symfonische wereld (Kolja Bacher, concertmeester bij de Berliner Philharmoniker , Natalia Gutman op cello, Reinhold Friedrich op trompet-solo!), en je krijgt een exceptioneel orkest. Dat hier een dirigent �berhaupt nog nodig is, zal misschien sommigen verbazen, maar als je dan een Maestro als Claudio Abbado dan nog eens voldoende repetitietijd geeft met deze uitzonderlijke groep, dan weet je gewoon: dit wordt iets speciaals. Het applaus na La Mer is gewoonweg stormachtig, en de uitvoering van bijna buitenaards niveau. Een must-have!

Met deze CD is de nieuwe integrale van de 7 symfoni�n van Jean Sibelius o.l.v. Leif Segerstam compleet. Deze reeks bij Ondine werd hiervoor gedomineerd door de prachtige uitvoering van de 7de symfonie, en er wordt nu met deze opname van de 4de een waardig einde gemaakt aan deze reeks. Helsinki Philharmonic is in topvorm, en Segerstam weet zeer goed het introverte karakter van deze symfonie te vatten in muziek. Tip van de dag: bij wijze van uitsmijter staat er een zeer leuke versie van het overbekende Finlandia op deze cd. Zij het dan wel in een hybride versie: de koorversie en de symfonische versie worden hier samengevoegd, zodat je 's morgens in de file in stijl kunt meebrullen.