De afgelopen vijf jaren verschenen twee schitterende studio solo-cd’s van de Amerikaanse pianist en het third streamboegbeeld Ran Blake. Deze opname van een recital dat hij vorig jaar in Rome speelde, sluit hierbij perfect aan.

Het is moeilijk kiezen tussen al de cd’s van 2011 waarop de New Yorkse trompettist Peter Evans meespeelt. Op ‘Ghosts’, de eerste release van zijn eigen ‘More is More’-label, trekt hij alle registers open en dit leidt tot heel experimentele, maar tevens toegankelijke muziek. Een fantastische cd, zondermeer!

Een reis langs de Amerikaanse West Coast vormde in 2008 de inspiratie voor het debuut ‘Fragile’ van het Michael Moore Quartet. Dat album ademde de sfeer uit van weidse Amerikaanse landschappen en was een dankbetuiging aan de mensen die Michael Moore op zijn weg ontmoette. Het nieuwe album ‘Amsterdam’, live opgenomen in 2010 in het Bimhuis, toont de evolutie van de groep sinds die vorige cd. Op dit album vinden de vier muzikanten de perfecte balans tussen bloedmooie lyriek en spannend samenspel.

De Antwerpse klarinettist Joachim Badenhorst, een leerling van Michael Moore, is internationaal aan een ware opmars bezig. De cd ‘Klippe’ met trompettist Thomas Heberer en bassist Pascal Niggenkemper is een sterke aanrader voor liefhebbers van ‘chamber jazz’. De drie muzikanten baseren zich op Heberers eigen ‘cookbooknotatie’ en dit levert verrassend frisse en subtiele muziek op.

Een ontmoeting tussen Sylvie Courvoisier, Ellery Eskelin, Celano Baggiani en Michael Moore staat hoog op mijn lijstje van concerten van 2011. Haar recentste kwartet-cd kreeg op deze site terecht vijf sterren. Een juweeltje! 

Eerste uitgave: 1972, eerste uitgave op cd: 2011. In 2008 verschenen de albums die Anthony Braxton in de jaren ’70 voor het Arista-label maakte voor het eerst op cd. Nu is uit dezelfde periode eindelijk ook deze klassieker van Julius Hemphill op cd verkrijgbaar. Dé heruitgave van het jaar!    

Verschenen in 2010. De naam ‘Free Fall’ verwijst naar de legendarische plaat van het Jimmy Giuffre Trio met Paul Bley en Steve Swallow. Toen deze in 1962 uitkwam, kraaide er geen haan naar, maar vandaag vermelden heel wat muzikanten, zoals het gelijknamige trio van Ken Vandermark, Håvard Wiik en Ingebrigt Håker Flaten, haar als inspiratiebron. Gray Scale is hun derde cd en alweer een topper.

"My Big Brother William", zo noemt Joëlle Léandre haar Amerikaanse collega-bassist. Koop deze cd van William Parker samen met haar cd en je haalt het beste in huis van wat basimprovisatie solo te bieden heeft.

Ik was in 2006 aanwezig bij de liveopname in het Bimhuis en ik koester deze cd als een mooie herinnering aan een onvergetelijk concert: een zeldzame samenwerking tussen twee grondleggers van de Europese geïmproviseerde muziek.

“Don’t tell me about sound. I’ve worked with John Cage for fifteen years”, dixit de Franse contrabassiste Joëlle Léandre tijdens een etentje na afloop van één van haar sublieme concerten in de Singer. Deze zelfzekerheid typeert de immer vurige muzikante. Joëlle Léandre speelt met onnavolgbare energie en ze creëert een geluidswereld die onmiskenbaar de hare is. Dit boek met cd en dvd is een bekroning van de rijke carrière van één van de meest unieke stemmen in de geïmproviseerde muziek.